Het feit dat zo’n symposium in een behoefte voorziet, laat wel zien dat de problematiek van echtscheidingen kerkelijke gemeenten niet voorbijgaat.

Dé vraag is dan hoe je in het geval van een echtscheiding als ambtsdrager de betrokkenen op een goede manier kunt begeleiden. Dat prangt temeer als er kinderen bij betrokken zijn. Zij zijn in een echtscheidingsprocedure niet zelden het kwetsbaarst en letterlijk het kind van de rekening. Zeker als de ouders in ruzie uit elkaar gaan, krijgen kinderen het flink voor hun kiezen. Maar ook als er geen ruzie is, zet een echtscheiding het leven van kinderen op de kop. Steeds weer is het kind met z’n rugzakje onderweg van mama naar papa en omgekeerd. En als vader of moeder een nieuwe vriend ontmoet, moet het kind wéér meebuigen. En al is het buigen van jonge boompjes makkelijker dan het buigen van oude bomen, het is daarom zeker niet zonder –psychisch– risico.

Het advies om het kind meer te betrekken bij alles wat er rond de echtscheiding geregeld moet worden, is daarom zeker goed. Tegelijk moet ook in alle nuchterheid geconstateerd worden dat een te jong kind simpelweg niet in staat is om als volledige partner in alles mee te beslissen. Kinderen wíllen niet hoeven kiezen tussen vader of moeder. Een kind wil in verreweg de meeste gevallen juist niets liever dan dat vader en moeder bij elkaar blijven.

Zeer terecht werd op het symposium dan ook gewezen op het feit dat juist de kerkelijke gemeenten veel meer moeten doen aan echtscheidingspreventie door gehuwden goed te begeleiden. In de eerste plaats vanwege het Bijbelse gebod: „Gij zult niet echtbreken.” Maar ook omdat de rekening van een echtscheiding buitengewoon hoog is. Voor de kinderen, die de scheiding niet wensen. Maar de emotionele schade voor de beide partners is meestal niet minder ernstig. Zeker als de ene partner de scheiding wil en de andere niet, worden er littekens geslagen die niet snel verdwijnen.

In de christelijke gemeente wordt als het om het huwelijk gaat één ding nog weleens vergeten. En dat is dat het zevende gebod juist vóór het huwelijk een belangrijke plaats moet hebben. Het is van groot belang dat jongeren die een huwelijk willen aangaan, duidelijk gemaakt wordt wat het zetten van een handtekening onder de trouwakte betekent. Dat hun verteld wordt dat God het huwelijk gegeven heeft als een veilige plek in een verbond voor het leven dat rust op een fundament van liefde én trouw.

Ook voor het zevende gebod geldt namelijk dat het een positieve intentie heeft en daarom veel meer een staf is om te gaan dan een stok om te slaan.