Column (Wim van Egdom): Hoe weet Facebook met wie ik zakelijk een afspraak heb?
Ik ben er inmiddels aan gewend dat Google zo veel van je weet dat je, na het zoeken op internet naar een bepaald product, vervolgens wekenlang op allerlei sites advertenties met juist dat product ziet verschijnen. Zoek naar een vakantie en Spanje en je krijgt dat land met geen mogelijkheid meer van je scherm.
Google weet veel, héél veel. Een reis geboekt en via je Gmailaccount de gegevens van het reisbureau ontvangen? Dan gaan de mensen bij Google direct voor je aan de slag. Op de dag van vertrek is het weer op je vakantiebestemming op Google-now te lezen en als je op die plaats uit het vliegtuig stapt, schotelt Google-maps je geheel ongevraagd de route naar het hotel voor op je mobieltje. En natuurlijk zie je gelijk hoe warm het is in de plaats waar je hotel staat én in je woonplaats in Nederland.
Na de eerste schok went een mens aan dit soort zaken. En omdat je er weinig aan kunt doen als je niet al te digitaal vaardig bent, berust je erin. ’t Kan soms zelfs nog wel makkelijk zijn dat Google zo hard en ongevraagd voor je aan het werk is.
Toen ik echter onlangs een zakelijke afspraak had met iemand en daarover alleen gemaild had met m’n zakelijke e-mailaccount schrok ik toen ik een dag later m’n Facebookaccount opende. Want daar stelt Facebook om de zoveel tijd een rijtje personen voor met wie je mogelijk vrienden wilt worden. Meestal kijk ik daar amper naar, maar nu stond zomaar die zakelijke relatie prominent op de voorgestelde personenlijst.
Na de eerste schrik was er de verbijstering. Hoe kan Facebook weten dat ik met meneer X een zakelijke afspraak heb gehad op mijn werk? Hoe kunnen ze weten dat ik vanuit de uitstekend beveiligde mailaccount van m’n werk met die persoon gemaild heb? En waar halen ze het lef vandaan mij die man op een presenteerblaadje aan te bieden, zodat ik, nieuwsgierig als ik ben, toch even z’n account ga bekijken? Met daarop foto’s van vrouw en kinderen en informatie over allerlei zaken waar ik niets mee te maken heb?
De schrik sloeg om in boosheid toen ik bedacht dat voor die zakelijke relatie natuurlijk hetzelfde geldt als voor mij. Hij zat op dit moment misschien wel met z’n vrouw míjn Facebookaccount door te nemen. Gelukkig bedacht ik óók dat ik, tot woede van de weinige vrienden die ik heb toegevoegd, zo goed als niets doe met Facebook. En dat zal Facebook ongetwijfeld óók weten. En dus zullen ze er vast het nut niet van inzien mij aan anderen voor te stellen als een interessante vriendenrelatie.
