Niet snel kruip ik achter mijn toetsenbord om te reageren op een artikel in een krant. Dat ik dit nu wel doe is omdat ‘broeders van hetzelfde huis’ voor het oog van de gemeente van Christus én van de wereld de degens kruisen.

Ik kan het mis hebben, maar ik geloof niet dat de verhoogde Christus dit bedoeld heeft toen Hij nog op aarde was en de Zijnen opriep één te zijn. Uit de grond van mijn hart vraag ik via dit forum mijn (collega-)broeders, dr. H. de Leede, ds. W. P. Vermeulen, ds. A. J. Mensink alsmede drs. P. J. Vergunst, de gelederen te sluiten.

Broeders, verspil geen druppel energie meer aan het tegenover elkaar stellen van jullie ecclesiologische standpunten. Ga samen het bos in of een klooster binnen. Ga samen in gebed. Doe je ogen daarna open en kijk sámen naar voren. Nog verder dan ”Kerk 2025”. Jezus Christus is bezig terug te komen. Misschien heeft Hij al lang vóór 2025 zijn voeten op de Olijfberg gezet.

Overigens ben ik wel blij met de nuancering van ds. Mensink in de krant van gisteren (RD 20-4). Hoewel er theologisch nog wel vragen bij te stellen zijn.

Handen omhoog

Ja, een kerk moet structuur hebben. Ook kiezen wij elkaar in de kerk niet uit. Wij zijn aan elkaar gegeven. Dat hebben de broeders van de Gereformeerde Bond helder neergezet in de open brief aan de leden van de synode (RD 13-4).

Als ik de oud-rector van het protestants seminarie Hydepark, dr. De Leede, en zijn Utrechtse collega en missionair predikant, ds. Vermeulen, goed begrepen heb (RD 18-3), zijn ook zij het daar van harte mee eens. Hun moeite ligt echter –naar mijn waarneming– in het krampachtig vasthouden aan kerkstructuren die (op veel plaatsen) niet meer functioneren. Het zou misschien een onderzoek waard zijn om na te gaan waar en in welke mate dit het geval is.

Maar al zou blijken dat in veel gemeenten de geografische (wijk)indeling nog goed functioneert, dan neemt dat niet weg dat op andere plekken dit niet meer of nauwelijks nog het geval is. Hoe dankbaar moet je dan niet zijn als er op die ‘witte plekken’ andere geloofsgemeenschappen ontstaan waarin mensen samenkomen voor Gods aangezicht en voor elkaar.

Laten we onze ogen er niet voor sluiten: terwijl wij onze vingertoppen blauw typen om onze kerkelijke standpunten tegenover elkaar te verdedigen, heffen onze kinderen hun handen omhoog in aanbidding van de levende God en geven zij ruimte aan de Heilige Geest om Hem in hun leven te laten werken.

Ik ben mij ervan bewust dat ik hiermee ook bijdraag aan deze discussie en dat zou zomaar polariserend over kunnen komen. Mocht dat het geval zijn, dan ben ik bereid mijn standpunt ‘te kruisigen’ als –om met de apostel Paulus te spreken– Christus maar verkondigd wordt, in welke vorm en kerkelijke structuur ook (vgl. Filip. 1:18). Met het kritisch onder de loep nemen van onze huidige manier van (protestants) kerk-zijn is dan ook niets mis. Dat is zelfs noodzakelijk. Om te ontdekken waar het vandaag op aankomt.

Waar het in elke tijd en cultuur op aankomt: oriëntatie op Jezus Christus in het perspectief van het koninkrijk van God. Dat is: terug naar de basics!

Kerkmuren

Ruimte scheppen binnen de kerk én de plaatselijke gemeente voor verschillende beleving van het geloof in de Levende is naar mijn overtuiging dé manier om aan de oproep van Gekruisigde en Opgestane gehoor te geven: „dat zij allen één zijn.” Waarom zouden we iedereen door dezelfde mal willen halen? Laten we over kerkmuren heen kijken en over eigen schaduwen heenstappen en schouder aan schouder staan in de strijd aan het échte front. Want wij hebben niet de strijd tegen vlees en bloed –en al helemaal niet als broeders en zusters van hetzelfde protestantse, gereformeerde of evangelisch/charismatische huis– maar „tegen de machten, tegen de wereldheersers van de duisternis van dit tijdperk” (Ef. 6:12). De duivel kickt op ons kerkelijke getwist. Laten we hem dat plezier niet gunnen.

Vooruitkijken

Hersteld hervormden en PKN’ers, kerkleden van alle denominaties, basisgemeenschappen, pioniersplekken, huisgemeenten, identiteitsgemeenten, evangeliegemeenten en hoe ze ook heten mogen, het is de hoogste tijd om vooruit te kijken. Om Jezus Christus te verwachten. Tijd om alles wat van Christus afleidt en van de navolging van Hem de (kerk)deur uit te doen.

Als daarvoor binnen de Protestantse Kerk in Nederland een megaschoonmaak nodig is, ga er dan maar aan staan. Maar dan wel samen alsjeblieft! Onbevreesd en niet gehinderd door welk keurslijf dan ook. Dat zal alleen lukken als wij ons samen verootmoedigen voor Gods aangezicht, in de kerk, in het bos of in een klooster.

De auteur is predikant van de hervormde gemeenten te Garderen en Bussum (wijkgem. Sion).