De EPUF is enkele jaren geleden ontstaan uit een fusie van de Gereformeerde of Hervormde Kerk van Frankrijk (ERF) en de Evangelisch Lutherse kerk. De EPUF is qua ledental het grootste protestantse kerkgenootschap in Frankrijk. Daarnaast zijn er diverse andere evangelische en reformatorische kerken, die doorgaans een hoger percentage actieve leden hebben dan de EPUF.

De synode van de EPUF heeft haar besluit genomen in het kader van een jaar studie over het thema ‘zegenen’. In het synodebesluit wordt zegen omschreven als Gods ‘ja’ tegen ons in Jezus Christus. Het is de roeping van de christelijke kerk die zegen uit te dragen naar de mensen van onze tijd. De synode verwijst daarvoor naar 1 Petrus 3:9: “zegent, want daartoe bent u geroepen, teneinde de zegen te beërven.”

Zegenen is volgens de synode niet een magische handeling waardoor je Gods gunst kunt afdwingen. Evenmin betekent het dat God onze plannen goedkeurt. Als de kerk de zegen uitspreekt, biedt zij een teken aan en een woord, die samen getuigen van Gods liefde en Zijn aanwezigheid. Niet meer en niet minder.

Terecht zegt de synode dat het uitspreken van zegenwoorden geen automatische goedkeuring van menselijk gedrag impliceert. Anders had Paulus de gemeenteleden moeilijk kunnen oproepen hun vervolgers te zegenen, zoals hij doet in Romeinen 12:14. Maar als de christelijke kerk officieel namens God de zegen uitspreekt, wordt dat wel zo begrepen. Ook dat is terecht.

In Israël had God de priesters opgedragen de Aäronitische zegen uit te spreken over hun volksgenoten. Hij verbond daaraan de belofte: “Als zij Mijn naam over het volk uitspreken, zal ik de Israëlieten zegenen” (Numeri 6:27). Je kon er vast op aan dat Hij dat zou doen. Tegelijk was en bleef Hij Degene die zegende. Daarom kan de christelijke kerk alleen zijn zegen uitspreken in situaties waarin Hij dat wil.

De EPUF heeft de verschillen van inzicht in eigen gelederen proberen te overbruggen door het uitgangspunt te nemen in de opdracht Gods zegen door te geven. Helaas werkt dat niet. De vraag blijft staan of God werkelijk Zijn zegen wil geven over de huwelijksverbintenis van twee mensen van hetzelfde geslacht. De synode kan er niet omheen die vraag te beantwoorden.

De synode van de kleinere gemeenschap van evangelisch-gereformeerde UNEPREF-kerken heeft al eerder een ontkennend antwoord gegeven op die vraag. De CNEF, de nationale raad van evangelische christenen in Frankrijk, heeft direct afstand genomen van het besluit van de EPUF. In het licht van de Bijbel zie ik geen andere mogelijkheid. Maar wat dan te doen voor christenen die vanwege hun homoseksuele aard lijden onder eenzaamheid of neiging tot suïcide? Die vraag blijft liggen op ons Bijbelgetrouwe bordje, hier in Frankrijk.

De auteur is hoogleraar Oude Testament aan de Theologische Universiteit Kampen en de Faculté Jean Calvin in Aix-en-Provence. Hij schrijft dit artikel als lid van de gezamenlijke onderzoeksgroep BEST (Biblical Exegesis and Systematic Theology) van de Theologische Universiteiten in Apeldoorn en Kampen.