Maakt dat iets uit? Je kunt dit immers moeiteloos uit de geschiedenis afleiden? Als er staat dat Maria haar Kind in de kribbe legt, moet er wel sprake geweest zijn van een stal. En als er een Koningskind geboren wordt in een stal, is dat opmerkelijk genoeg. Daaruit kun je diepe conclusies trekken bij het overdenken van de komst van de Zoon van God op deze aarde. Maar het staat er niet. Als je naar aanleiding van het woord kribbe aandacht vraagt voor de stal, kies je een andere focus dan de Heilige Geest. Die laat het licht schijnen op de kribbe. Het gevaar is daarom niet denkbeeldig dat je iets belangrijks mist als je meteen van de kribbe overspringt op de stal. En dat terwijl het evangelie van Lukas in hoofdstuk 2 drie keer aandacht vraagt voor de kribbe (vs. 7, 12, 16).

Wat zouden we zien als we de blikrichting van de Heilige Geest volgen en mediteren over het feit dat Hij in de kribbe lag? Een aspect van de komst van Christus op deze aarde is dat God Zich door Zijn Zoon aan mensen openbaart. Hij laat zien Wie Hij is en Wie Hij wil zijn. Hoe presenteert God Zijn Zoon voor het eerst aan deze wereld? In een voederbak. Het eerste beeld dat zich van de Zoon van God vasthecht aan het netvlies, is dat van Jezus liggend in een voederbak voor dieren. Zo hebben Jozef en Maria Hem gezien, zo zien Hem de herders. Het is veelzeggend. In een voederbak zit eten. Nu ligt daar de Zoon van God. Hij wil Zich laten kennen als het ware voedsel voor hongerige zielen. Het Brood des levens. Geboren in Bethlehem: broodhuis.

Van kribbe tot kruis presenteert de Zoon van God Zich als voedsel voor behoeftigen. Daar zong Maria van: hongerigen heeft Hij met goederen vervuld. Daar getuigt Jezus Zelf van tijdens het indrukwekkende gesprek met de schare in Johannes 6: „Het brood Gods is Hij, die uit de hemel neerdaalt en aan de wereld het leven geeft.” Twee keer heeft Hij met weinig brood en een paar visjes een menigte van mensen gevoed, om te laten zien wat Zijn werk is. Het is het enige wonder dat in alle vier de evangeliën voorkomt. Vlak voor zijn sterven legt Hij Zijn discipelen uit wat ze straks zullen zien als Hij aan het kruis hangt: Zijn lichaam is Brood dat verbroken wordt. Iedere zondag als er avondmaal is belijden we dat Hij „onze hongerige en dorstige zielen tot een waarachtige spijze en drank des eeuwigen levens geworden is.”

Geboren in een kribbe. Het leidt onze gedachten niet naar de armoedige omstandigheden waarin Hij geboren werd. Dat zou niet het effect moeten zijn van de eerste blik die we hier op de Zoon van God werpen. In ieder geval legt de Bijbel daar niet de vinger bij. Wat we dan wel mogen zien? Niet Zijn armoede, maar Zijn gepastheid. Zijn volkomenheid. Hij is ter verzadiging. Hij is het Brood des levens. Wie van dit Brood eet zal in der eeuwigheid niet hongeren. Dat is wat de Bijbel zegt over het Kind in de kribbe.

Dat Hij Zich presenteert in een kribbe zegt ook iets over ons. Wie zich te goed voelt om te eten uit een voederbak, zal niets van dit Brood kunnen proeven. Maar wie in diepe vernedering voor Gods heilig aangezicht 
–Asaf zegt zelfs: ik was een beest bij U– van harte bereid gemaakt is te buigen bij deze kribbe, die zal met geestelijke goederen verzadigd worden. Zal delen in het Brood des levens. Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage. Zalig zijn zij die geroepen zijn tot het avondmaal van de bruiloft des Lams.

Gezegende Kerst.