De islam is een ideologie die op gespannen voet staat met wezenlijke democratische elementen in de Nederlandse samenleving. Op dit moment is het echter ongewenst om met de islam af te willen rekenen. Er is een andere, grotere vijand die vraagt om een gezamenlijke aanpak: het secularisme. Het is hoog tijd om te komen tot een tijdelijke gelegenheidscoalitie tussen christenen en moslims. Het is vijf voor twaalf in dit godverlaten land.

De guurheid van het seculiere Nederland is heidendom pur sang. De media overrompelen ons dag aan dag met het tot godheid verheven ”ik-gevoel”. Immers, ”ik” ben mijn eigen kleine ”godje”.

Zaken die een christen waardevol vindt, zoals een verbod op godslastering, doen er niet meer toe. De letterlijke bereikbaarheid van het bijzonder onderwijs wordt niet langer vergoed. Het bijzonder onderwijs en daarmee de onderwijsvrijheid staan op het spel.

Koopzondagen worden massaal omarmd; dit terwijl de 24 uurseconomie gierend uit de klauwen loopt.

Lees je in een altijd vertraagde Randstadtrein tussen Amsterdam en Utrecht het Reformatorisch Dagblad, dan ontvang je bozige blikken. Zwarte Piet wordt onder aanvoering van de presentatoren Pouw en Witteman ingelijst om in te kleuren.

Ondertussen creëert de seculiere mens andere goden. Linkse media zetten wijlen president Nelson Mandela neer als ‘verlosser’ der mensheid. Een gotspe. Mandela was een groot man, maar ook een vreemdganger die geweld niet schuwde.

Meer wapenfeiten van de secularisten: hele generaties groeien op zonder te weten waar Kerst, Pasen en Pinksteren voor staan. Geestelijke armoede verslaat in dit land inmiddels zijn honderdduizenden.

Het is kortom hoog tijd om strategische allianties aan te gaan om dit land te herkerstenen; om het secularisme in te dammen. Een gelegenheidscoalitie tussen de islam en het christendom zou hierin wat kunnen betekenen.

Hoewel ik niets heb met de islam, moeten we op dit moment pragmatisch zijn. Zowel moslims als christenen (lees: conservatieve christenen) dienen boven zichzelf uit te stijgen om gemeenschappelijke belangen veilig te stellen of terug te veroveren op de seculiere meerderheid van dit land. Te denken valt aan het subiet terugdraaien van het homohuwelijk, het verbieden van abortus, het terugdraaien van de 24 uurseconomie, het toestaan van religieuze uitingen in overheidsgebouwen en godsdienstonderwijs als pre in het voortgezet onderwijs.

Partijen zoals de ChristenUnie en de SGP dienen moslims van goede wil de hand te reiken en vervolgens samen alles te doen om de seculiere wolven in hun hokken terug te bonjouren.

Het is van belang dat dit verstandshuwelijk breed wordt gedragen door maatschappelijke organisaties met het islamkeurmerk en christelijke groeperingen zoals Schreeuw om Leven, de Evangelische Omroep, Youth for Christ, het Katholiek NieuwsBlad, RD, ND et cetera.

Om de achterban te mobiliseren kunnen thema-avonden worden belegd waar prominente sprekers uit christelijk Nederland, zoals als Knevel, Ouweneel en Van der Staaij, afgewisseld met vertegenwoordigers van islamhuize, het woord voeren.

Om moslims politiek een gezicht te geven, zullen zij een politieke partij moeten oprichten. Deze partij zal op gemeentelijk, provinciaal en landelijk niveau lijstverbindingen kunnen aangaan met een of meerdere christelijke partijen.

Wanneer de doelen van de gelegenheidscoalitie zijn gerealiseerd en vastgelegd in wet- en regelgeving kan de pragmatische lijstverbinding tussen islampartijen en christelijke conservatieven worden losgelaten. Vervolgens is het zaak om de islam ook weer in een minderheidspositie te manoeuvreren en zodoende het joods-christelijk erfgoed in volle glorie te herstellen.

Het seculiere web ontrafeld, de spin van zijn gifangels ontdaan en libertijnse ontsporingen voorgoed in het magazijn der vergetelheid? Ja graag!

De auteur is sociaal-conservatief publicist, rooms-katholiek en lid van de SGP.