Zo’n tempel hier, eentje dan, dat heeft wel wat, vindt een voorbijganger. „Maar laat ze de rest maar op Bali houden.”

Het oranjegele gebouw heeft een toren van ruim 17 meter hoog. De zogenoemde Ganeshtempel telt vijf verdiepingen. Toch oogt het pand vanbuiten niet als de grootste hindoetempel van Europa. Qua oppervlak is het te vergelijken met een gemiddelde dorpskerk. Een half miljoen euro kostte dit exemplaar. Het werd betaald uit donaties.

Het bestuur van de tempel gelooft dat de kracht van de toren, een ”Gopuram”, „uitstraalt over de gehele wijk waar de Gopuram staat. De mensen in de omgeving hebben hier baat bij, en ontvangen kracht uit de toren.” De toren bestaat uit vijf bouwlagen, waarin de vijf elementen –aarde, lucht, water, vuur en ether– zijn verwerkt, zo is te lezen op de website van de tempel. De tempel is genoemd naar Ganesha, binnen het hindoeïsme de god van kennis en wijsheid, de beschermheilige van reizigers.

Waanzin

„Wat een waanzin, wat een waanzin”, mompelt evangelist W. J. Korving uit Den Helder als hij het gebouw ziet. De evangelist is door de Hersteld Hervormde Kerk aangesteld en werkt vanuit het Bijbelhuis in de binnenstad. „Wat leggen deze mensen zichzelf allemaal op? Ik moet denken aan een college van prof. Dan Timmer in Montreal. Hij vertelde hoe in de oudheid een tempel werd schoongemaakt: het beeld van de god werd eruit gereden, de tempel schoongeveegd, en het beeld kon er weer in gereden worden. Dan zie je toch dat zo’n godsdienst complete waanzin is.

De Heere komt juist Zelf naar Zijn tempel. Hij daalt af in een wolk als de tabernakel in de woestijn wordt ingewijd. Iets dergelijks gebeurt later ook bij de inwijding van de tempel in Jeruzalem.”

Rondom is de hindoetoren versierd met allerlei dierfiguren. Het is het werk van schilders uit India en Sri Lanka. De olifantenkop, het hoofd van Ganesha, komt vaak voor. En er zijn draken, koeien en veel vogels afgebeeld. Een voorbijfietsend echtpaar vindt het prachtig. „Heel mooi dat zoiets hier staat”, zegt de vrouw. „Het wordt hier wel de reli­boulevard genoemd, omdat er in Den Helder-Zuid veel kerken staan. Ik vind het mooi dat er nog iets bij komt. Alleen is het jammer dat de tempel niet in het centrum staat. Daar past hij mooi bij de oude kerken die we hebben.”

Evangelist

En het idee dat de toren kracht uitstraalt voor de omwonenden, is dat niet beangstigend? „Prachtig toch? Ik heb er geen moeite mee. Uiteindelijk komen alle godsdiensten toch op hetzelfde neer. Ikzelf ben hervormd opgevoed. Mijn vader zei altijd: „God is een Vader en Jezus is voor iedereen gestorven.” Ik geloof daarom niet in een hel. Deze godsdienst heeft ook wel wat.” En in de richting van Korving: „Of niet, meneer?” „Als u zegt dat alle godsdiensten op hetzelfde neerkomen, ben ik het niet met u eens”, antwoordt de evangelist. „U kunt met een ingebeelde hemel naar de hel gaan, als u denkt er zonder Christus te komen. Alleen Christus geeft toegang tot de hemel en tot de Vader.” „Maar de moordenaar aan het kruis kreeg toch ook genade?” „Ja, omdat hij zijn zonden beleed en bad: Gedenk mijner als Gij in Uw koninkrijk zult gekomen zijn.”

Als de vrouw hoort dat Korving evangelist is, zegt ze: „Ik hoop dat u mensen niet meer lastigvalt met hel en verdoemenis.”

Heeft de evangelist moeite met zo’n reactie? „Ik zie dat de Heere werkt door Zijn Woord. En ook alleen door Zijn Woord. Maar tegelijk is God een God van geesten. Je moet daarom Zijn Geest niet tegenstaan. Dat gebeurt hier wel, als je begrijpt dat er zo veel geesten worden aangeroepen en je zelfs niet naar binnen mag als je vlees gegeten hebt. Ook moet je je schoenen uitdoen als je de tempel binnen wilt gaan. Zoiets gaat wel ver.”

In de wijk is er waarschijnlijk weinig weerstand tegen de tempel, volgens Korving. „Ik heb er in ieder geval niets over gehoord. Er wonen heel veel mensen die afkomstig zijn van Curaçao, waar het hindoeïsme ook springlevend is. Zij zullen niet veel moeite hebben met een hindoetempel in hun buurt.”

Bijbelhuis

In het Bijbelhuis komt De Korving soms in aanraking met mensen die het hindoeïsme of het boeddhisme aanhangen. „Eén keer per week hebben we een Bijbelstudieclub. Ik ben hier anderhalf jaar geleden begonnen met één dame, inmiddels zijn er tien cursisten die meer getrouw komen. Van deze groep gaan er zes naar de hersteld hervormde gemeente hier. Enkelen van hen willen openbare belijdenis van het geloof afleggen. We zijn dankbaar dat de Heere het werk zegent, maar we zien gelijk dat de duivel wel in actie moet komen. Tijdens een van de cursus­avonden kwam er een vrouw die het hindoeïsme aanhing, naar later bleek. Ze verkondigde ideeën als re-incarnatie en wat niet al. In alle ernst heb ik haar gewaarschuwd dat zij een verkeerde weg bewandelde.”

Ontroerd vertelt de oud-marine­man van een jongeman die hij ontmoette in de stad en vertelde dat hij Boeddhabeelden in huis had. „Ik moest hem vermanen, maar we hadden een goed gesprek. Evangelisatie is relatie. Daar hecht ik sterk aan, dat je een band met mensen opbouwt. Deze jongeman vertelde dat hij met een vriend samenwoonde. Hij had een relatie met die jongen. „Dat vindt u zeker niet goed?” vroeg hij. Ik heb hem uitgelegd wat de Bijbel hiervan zegt en zei: „We moeten allebei van genade leven, jij en ik.” Hij zou met zijn vriend overleggen om de Boeddhabeelden uit huis te doen. Later zag ik de jongen nog eens, omdat hij in het Bijbelhuis geld kwam wisselen. Dat was natuurlijk een smoesje om nog eens in gesprek te komen. En ook toen hadden we een goed onderhoud. Wat mij opvalt, is de enorme honger naar vastheid die jongeren tegenwoordig kenmerkt.”

Toch kwam de jongeman niet naar de Bijbelcursus. „Het is net hoe de Heere werkt. Hij werkt in ieder geval door Zijn Woord. Dan moet je als evangelist dingen los durven te laten. Het gaat er ook niet om dat mensen naar mijn kerk komen, maar wel dat ze onder het Woord komen.”

Het bezoek aan de tempel laat Korving niet los, zo blijkt. „Ik heb met mijn vrouw naar de filmpjes van de inwijding zitten kijken”, vertelt hij later, „en tot onze schrik zagen we op een van de muren –achter een altaar, denk ik– een oud heidens symbool in de vorm van een hakenkruis. Is deze godsdienst des duivels of niet? Ik zie het als een aanval van de duivel op onze samenleving.”

Shri Krishna Mandir in Leidsche Rijn

De gemeente Utrecht heeft vorige maand de bouw van een hindoetempel in Leidsche Rijn goedgekeurd. In mei werden bewoners van de wijk Hoge Woerd op de hoogte gebracht van de komst van drie gebedshuizen: een kerk, een moskee en een hindoetempel.

De komende maanden organiseert een kerngroep van de Shri Krishna Mandir (Mandir = tempel) verschillende bijeenkomsten om omwonenden te informeren. Ook gaat de groep op zoek naar donateurs. De kavel van 1346 vierkante meter kostte bijna 250.000 euro.

Ing. Sunil Thakoer en ir. Van Hung Ha van BT-architecten verzorgden het ontwerp van de Shri Krishna Mandir.

Hindoes in Nederland

De hindoe­gemeenschap in Neder­land telt ongeveer 215.000 personen. De meeste hindoes wonen in India. In dat land is ruim 80 procent van de 1,2 miljard inwoners hindoe. Andere grote hindoegemeenschappen leven in Nepal (22 miljoen), Bangladesh (16 miljoen) en Sri Lanka (3 miljoen) en op Bali (3 miljoen).

Binnen het hindoeïsme bestaan verschillende stromingen. Er zijn hindoes die monotheïstisch zijn en dus in één god geloven, anderen zijn polytheïstisch en geloven in verschillende goden. Dan zijn er nog de monistische hindoes, die geloven dat god en de ziel één zijn. De meeste hindoes vereren één god.