Beide organisten presenteerden zichzelf met een improvisatie in eigen stijl. Magré (49) koos voor het lied ”Voorwaarts christenstrijders” en liet daar bekende klanken en akkoorden op los. Waarom dit lied? „Het is een lied van het Leger des Heils en reformatorische mensen hebben doorgaans veel waardering voor het Leger.”

Versluis (33) koos een gezang uit het Liedboek voor de Kerken: ”Ik heb de vaste grond gevonden”. Hij improviseerde een koraalzetting en drie variaties in klassieke stijl, waarvan er één een virtuose pedaalsolo werd. Hoe het voelt om als puritein neergezet te worden? „Ik ben kennelijk rechtzinnig in de leer. Dat voelt goed.”

In de tweede ronde improviseerden de organisten samen over Psalm 98. Magré, quasi-geschrokken: „Ik heb Psalm 66 voorbereid.” Presentator Evert van Dijkhuizen: „We zullen horen of die twee melodieën bij elkaar passen.” Het werd een muzikaal feest, waarbij de organisten elkaar lenig van de bank schoven, op elkaars thema’s doorborduurden of juist bewust een nieuw thema begonnen, tijdens het spelen overleg voerden en met zichtbaar genoegen een groots opgezet koraal neerzetten als slot.

Bij de derde ronde mocht het publiek een thema opgeven. Er werden drie liederen genoemd: het Wilhelmus, ”Wat de toekomst brengen moge” en ”Dankt, dankt nu allen God”. Na luttele seconden overleg koos het organistenduo voor een improvisatie over ”Dankt, dankt”.

Het muzikale bloed kroop waar het niet gaan kon. Magré hanteerde de in refokring gangbare ritmische versie van het lied, Versluis koos voor de versie van het Liedboek. Het werd opnieuw een muzikaal avontuur. Het speelplezier spatte er bij beide heren vanaf, terwijl ze trouw bleven aan hun eigen stijl. Het publiek beloonde de improvisatie met een stevig applaus.

Het duo keek zelf met veel plezier terug op de muzikale confrontatie. Of ze samen een concert gaan geven? „’t Zou zo maar kunnen.” Een omstander: „Wat een goed initiatief om die twee stijlen in de orgelwereld een keer bij elkaar te brengen. Dit moet vaker gebeuren.”