Voordat ds. Hendrikse, protestants predikant in Middelburg, tot uitspraken over Jezus komt, beschrijft hij à la Kuitert het ontstaan van goden als menselijke projectie. „Goden van mensen lijken op mensen, de eerste goden zijn naar buiten gerichte menselijke projecties. De latere trouwens ook.”

Het christendom heeft, evenals Israël met de scheppingsverhalen, veel ontleend aan de omringende cultuur, zoals de opstanding. „Opstanding was namelijk heidens gesproken niets bijzonders. Overal in de antieke wereld zijn varianten aangetroffen van een mythe over een stervende en na drie dagen herrijzende god(mens).”

Het vroege christendom maakte van Jezus zo veel mogelijk een dubbelganger van de Perzische god Mithras, die populair was in het Romeinse Rijk. „Overal in het keizerrijk werden Mithras­tempels gebouwd. De christenen hoefden alleen maar rustig af te wachten tot de tijd rijp was om een kruis op het dak te zetten. (…) Christelijk gesproken heeft het christendom enorme mazzel gehad. Als keizer Constantijn geen christen was geworden, had er bij jou om de hoek waarschijnlijk geen kerk gestaan, maar misschien wel een tempel voor Isis.”

Hendrikse meent dat we niets van Jezus weten, wel wat van Hem gemaakt is, namelijk Christus, „een van oorsprong heidense mythologische figuur die door de bijbelschrijvers is voorzien van joods vlees en bloed in de persoon van Jezus van Nazareth.” Dat is de fout van de kerk geweest met haar „opstandologie”: de mythe van de opstanding werd letterlijk genomen en op Jezus geprojecteerd.

Lees meer over ds. Hendrikse in ons dossier.