Op de eerste dag wordt een van de cursisten weggeroepen omdat haar oom is overleden. Ze is de deur nog niet uit of de andere leerkrachten leggen hun hoofd op tafel en gaan in gebed. Later vraag ik: „Wat hebben jullie gebeden?” „Dat Christus verheerlijkt zal worden, want Hij heeft de dood overwonnen.”

Een van de belangrijkste onderdelen van het diagnostische model dat we de leerkrachten aanleren is de representatie van de opvoeder voor het kind, oftewel: wie je als opvoeder voor het kind bent. Nederlandse studenten hebben daar genoeg aan, maar hier kan ik met de leerkrachten nadenken over de representatie van Christus voor zondaren bij de Vader. Als zij zo de verbinding zien tussen de voorspraak van Christus en hun dagelijks werk met kwetsbare kinderen, gaat er een golf van ontroering door de zaal.

Vandaag is de laatste dag van de cursus. Dat betekent extra hard werken. Tijd voor de cursisten om de principes van diagnostiek en hulpverlening zelf toe te passen bij een kind uit hun klas. Ze noemen een heel scala van problemen. Kinderen die oververmoeid op school komen en prompt in slaap vallen, omdat zij tot middernacht zeep moesten verkopen op de markt.

Vaak genoemde problemen zijn de invloed van armoede en honger op de schoolprestaties en gehechtheidsproblemen omdat er geen ouders meer zijn en er geen plaats is waar een kind zich thuis kan voelen. Maar er worden ook ‘gewone’ gedragsproblemen genoemd, zoals agressie, liegen, stelen. De cursisten gaan alvast aan de slag met de analyse van de problemen van hun kind. Nu kunnen wij hen nog helpen. Als zij weer thuis zijn, moeten zij het alleen kunnen. Is hun plan voor het kind gereed, dan sturen zij het naar ons op voor commentaar.

Is het nu wel de moeite waard dat wij uit Nederland hierheen komen om zo’n cursus te geven? Ik denk van wel. Deze leerkrachten zijn in onze ogen nog ouderwets opgeleid met de nadruk op de lesstof en op discipline. In de cursus komen zij voor het eerst in aanraking met een individuele benadering van kinderen, met de oorzaak en de behandeling van emotionele problemen en de betrokkenheid van ouders. Dat is nieuw voor hen. Het talent van deze leerkrachten is hun scherpe intuïtie. Maar in de cursus leren zij vooral meer systematisch te denken over opvoedingsproblemen. Dat zal de kwaliteit van hun werk zeker ten goede komen.

Morgen reizen we van Ambo terug naar Addis Abeba voor onze tweede cursus: ”Ouders als partners”.

Dr. J. Stolk en drs. J. Nijsse verzorgen namens Driestar Educatief en Woord & Daad gedurende twee weken een aantal cursussen in Ethiopië. Op deze pagina geven zij vijfmaal een impressie. Vandaag deel 3.