Het is in Nederland niet eerder gebeurd dat meer dan vijftig kerkgenootschappen samenkwamen voor bezinning en gesprek, zo zei initiatiefnemer ds. G. de Fijter vrijdag na afloop van de opening waarbij „zo’n 700 mensen” aanwezig waren. „Wij hopen dat er zo muren tussen kerken worden omgegooid.

Er zijn ook migrantenkerken aanwezig. Evenals vertegenwoordigers van kerken in België, Duitsland en Engeland, van de Oud Katholieke Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk.

De stuurgroep wil in 2018 een nieuwe synode organiseren, maar tussendoor „zeker twee bijeenkomsten” beleggen, meldde prof. dr. B. Kamphuis. Hij noemde het beschamend dat „we naar elkaar gedreven worden door ontkerkelijking in Nederland.”

Of er oecumenische diensten zullen komen, weet de stuurgroep niet. Prof. dr. H. G. L. Peels gelooft niet dat de gesprekken tot de vorming van één kerk zullen leiden. „Dat is een utopie. Er is al veel gewonnen als we meer gebroederlijk optrekken.”

„We hebben het verlangen dat de gescheurdheid en gebrokenheid mag verdwijnen.” Met die woorden zette ds. G. de Fijter vrijdagmiddag de toon tijdens de openingssessie van de nationale synode.

Het bijzondere moment is buiten de kerk ook aangekondigd. Stadsbeiaardier Boudewijn Zwart laat voorafgaand aan de plechtigheid vanuit de toren van de Grote Kerk psalmmelodieën over de daken uitwaaieren.

Ook burgemeester Brok van Dordrecht spreekt van een „bijzonder” moment nu zijn stad „opnieuw gastgemeente voor de nationale synode mag zijn.”

Twee kernwoorden moeten volgens hem de twee synodedagen stempelen: „Verbinding en verbondenheid. De geschiedenis leert dat dat niet eenvoudig is. Laat dat de deelnemers aan deze synode echter niet ontmoedigen.”

Het in geel-groene gewaden geklede Gospel Choir vertolkt heupwiegend: ”This little light of mine” en ”He’s got the whole World in His Hands”. De muziek is van een andere soort dan de samenzang van psalm 100 in de berijming van 1773 die volgt.

Na de schriftlezing uit Romeinen 15:5-7 blijkt dat de kou –volgens de kosteres is het vier graden– ook doordringt in de muziekinstrumenten. Panfluitsoliste E. Eberhard vertolkt met moeite het Ave Maria. De fluitiste weet desondanks een knap stuk muziek neer te zetten.

De Apeldoornse prof. dr. H. G. L. Peels neemt de aanwezigen mee naar 1618; toen de vorige synode van Dordrecht van start ging en alle ogen op de stad waren gericht. „In de vier eeuwen daarna is veel veranderd.” „Soms waren wij de liefde van Christus vergeten.”

De nationale synode van 2010 heeft in een heel andere setting plaats dan die van 1618. „Er is geen sprake van dat de ogen van heel Nederland nu op Dordrecht zijn gericht. De pizzakoerier van nu heeft er geen benul van waar de slagersknecht zich vier eeuwen geleden druk over maakte.”

Peels pleit ervoor deze dagen nuchter te zijn. „Het gaat er niet om kerkelijke utopieën na te jagen maar om eenheid in de Herder van de kerk na te streven. Als je met je hindoebuurman spreekt zeg je eerst dat je christen bent, later pas dat je baptist, evangelisch of gereformeerd bent.”

Dan laat de populaire zangeres Sharon Kips de lucht in het kerkgebouw trillen. Jongeren die in oktober over meer eenheid in de kerk spraken, bieden aan ds. De Fijter een viskom vol gebeden aan.

De baptistenvoorganger drs. T. van der Leer houdt een gloedvol betoog waarin hij de liefde van Christus centraal stelt. Het moet volgens hem over Jezus gaan op de synodedagen. „Dat is per definitie te groot voor één christen, hoe vroom ook. Het is te groot voor één kerk, hoe veelkleurig ook. Het is te groot voor een kerkgenootschap, hoe zuiver op de graat ook.”

Gospel Choir trekt bijna alle aanwezigen mee als het zingt van een ”Happy day” en over ”Amazing grace”. Na gebeden, zingen de aanwezigen zich warm met ”Samen in de naam van Jezus” en Psalm 98.

M. Jonger licht „het hart van de synode toe”: de geloofsgesprekken die vrijdagavond en zaterdagmorgen in het Wartburgcollege zullen plaatsvinden. Jonker roept de aanwezigen op hun ik-verhaal te vertellen: hoe zij Jezus hebben leren kennen. „Laat iedereen dat met zijn eigen taalgebruik doen.” Zaterdag zal het gesprek vooral gaan over het staan als christen in de samenleving.

Het slotlied ”De kerk van alle tijden” klinkt: „God houdt zijn kerk in leven, hoe ook bespot, verdrukt door dwalingen omgeven, verscheurd uiteengerukt.”