„We bezoeken een van de 1300 tentenkampen. Het is er verstikkend heet. De bewoners krijgen geen voedsel meer uitgedeeld omdat de overheid vindt dat men daarin nu weer zelf moet voorzien. Intussen zijn de eerste gevallen van tyfus al bekend en overlijden sommige baby’s aan uitdroging door diarree.

Gisteren bezochten we het platteland. Daar is het gewone leven weer redelijk op gang gekomen, maar in de hoofdstad verblijven bijna twee keer het aantal inwoners van Amsterdam in tenten. Daar maak ik me het meeste zorgen over.

We rijden door de stad en zien dat de schade per wijk erg kan verschillen. De huizen die hoog tegen de bergwand zijn gebouwd, zijn zwaar getroffen en dat waren niet de kleinste woningen. Het is ongelooflijk om te zien hoe groot de schade is die een niet meer dan 35 seconden durende beving veroorzaakt. Soms zien we alleen nog maar de drie verdiepingen op één stapel liggen. Dat zal niemand hebben overleefd, lijkt me.

Ik zie dat de eerste noodhulpfase goed is verlopen. De 1,3 miljoen mensen zijn allen ondergebracht in tenten, er zijn nog geen epidemieën uitgebroken, de veiligheid is gehandhaafd en iedereen heeft de beschikking over de minimale basisbehoeften.

De uitdaging nu is deze mensen weer zo snel mogelijk nieuw permanent onderdak te verschaffen, de kapotte huizen en gebouwen af te breken en de enorme hoeveelheid puin te ruimen. Intussen komen de verkiezingen eraan (28 november) en neemt de spanning ook daardoor toe.

De volgende dag bezoeken we verschillende organisaties van de VN, de EU en de voorzitter van de Senaat. Het hoofd van de noodhulporganisatie van de EU is omgekomen tijdens de aardbeving. Hij had een vergadering in het VN-gebouw dat instortte en waarbij eveneens 180 van zijn medewerkers omkwamen.

Relatief veel ambtenaren zijn omgekomen omdat veel overheidsgebouwen zijn ingestort. Tijdens de gesprekken pleit een aantal organisaties ervoor om meer aandacht te besteden aan de wederopbouwfase en de boeren meer voor hun oogsten te betalen.

Ook is er veel discussie over de vraag hoe de mensen uit de tentenkampen te krijgen voordat de eerste orkaan het eiland aandoet.

’s Avonds eten we in het restaurant van de vrouw van de Nederlandse honorair consul, Rob Padberg. Hij neemt al 32 jaar de zaken waar voor Nederland omdat er geen ambassade is. Padberg is blij met ons bezoek, want ik ben schijnbaar het eerste Kamerlid dat Haïti bezoekt sinds hij hier woont. Nederland heeft geen officiële hulprelatie met Haïti. Nederland moet op zijn minst betrokken blijven bij de wederopbouw, zegt hij, maar het land heeft ook mogelijkheden voor het Nederlandse bedrijfsleven. Ik ben het met hem eens en vind dat we dit moment moeten aangrijpen om Haïti de goede richting op te krijgen.”