Dat zei prof. dr. J. Hoek dinsdagavond in een lezing voor de gereformeerde theologenvereniging Voetius in Utrecht. De bijzonder hoogleraar gereformeerde spiritualiteit aan de Protestantse Theologische Universiteit in Kampen hield een referaat over opwekking bij de Amerikaanse prediker Jonathan Edwards in de achttiende eeuw.Volgens dr. Hoek hebben de meeste gereformeerde theologen in Nederland weinig oog voor opwekkingstheologie en opwekkingsbewegingen. „Het woord opwekking lijkt het vooral in vrije kerkelijke bewegingen goed te doen.”

Omdat de noodzaak van een godsdienstige opleving in Nederland steeds groter wordt vanwege de verregaande secularisatie vraagt dit om diepgaande bezinning, stelde de hoogleraar. „De geschiedenis van opwekkingen kan ons leren niet te wanhopen aan Gods onverwachte krachtige handelen in geesteloze tijden.”

Jonathan Edwards noemde vijf aspecten die typerend zijn voor een opwekking, aldus dr. Hoek: de werking van Gods Geest is universeel, er worden grote aantallen mensen in korte tijd wedergeboren, Gods Geest werkt in korte tijd bij velen een geestelijke doorbraak, er is een grote geestelijke diepgang en de opwekking breidt zich uit naar andere plaatsen.

Van de opwekking waarin Jonathan Edwards een grote rol in speelde, The First Great Awakening, kunnen we leren dat opwekking niet door mensen te organiseren valt, maar dat het een soeverein werk van de Geest is. Vanuit dat oogpunt noemde dr, Hoek het uitblijven van een opwekking niet per definitie een oordeel. „De Geest werkt niet in alle tijden en in alle personen in gelijke mate.”

Ook zien we bij The First Great Awakening dat we niet van opzienbarende en uitzonderlijke zaken een opwekking moeten verwachten, zei dr. Hoek. „Het middel tot opwekking is en blijft de normale prediking van het Woord van de levende God.”

Predikanten dienen opwekking te bevorderen door „hartenzoekende prediking, volledige inzet van hun gaven, broederlijke liefde en confessionele trouw. Preken zijn geen verhandelingen over God, maar stellen Hem present.”

Edwards onderstreepte het belang van de gemeenschap der heiligen. Dr. Hoek: „Voor de actualiteit betekent dit dat we geroepen zijn dwars door allerlei kerkmuren en denominationele grenzen heen het gemeenschappelijk gebed en de gemeenschappelijke verootmoediging te beoefenen.”