Voor de ”radicale varkensvoorman” Wien van den Brink leek in de strijd voor een gezonde toekomst voor de Nederlandse landbouw elk wapen geoorloofd. Hij besloot hiervoor zelfs in de landelijke politiek te gaan.„Ik doe het omdat de landbouw een ondergeschoven kindje is geweest”, gaf Van den Brink (in 1945 geboren in Putten) in 2002 als reden op voor zijn overstap naar de Haagse politiek.

Hij kreeg een verkiesbare plaats op de Lijst Pim Fortuyn, al moest hij om zo hoog te komen, eerst beledigd weglopen bij die club. Bij Leefbaar Nederland (LN) deed hij dat al eerder.

Nederland leerde Van den Brink halverwege de jaren negentig kennen als de felle actievoerder van de Nederlandse Vakbond Varkenshouders (NVV), die alle mogelijke middelen aanwendde om de beste toekomst voor de varkenshouderij uit het vuur te slepen. Onder zijn voorzitterschap verschenen er borden langs de snelwegen met de tekst: ”Brinkhorst: killer van 10.000 varkensboeren”. Een verwijzing naar toenmalig landbouwminister Brinkhorst.

Van den Brink was sinds 1986 raadslid voor Gemeentebelangen Putten in zijn gemeente Putten op de Veluwe. In 1994 was hij medeoprichter van de NVV. Een jaar later begon hij uit onvrede over de provinciale politiek de PNG, Partij Nieuw Gelderland. Die veroverde twee keer achtereen een zetel in de Provinciale Staten.

In de Tweede Kamer, waar hij sinds mei 2002 een zetel namens de LPF-fractie had, leek de radicale actievoerder van weleer langzaam te zijn getemd.

In 2003 diende zich onverwacht een strijd van geheel ander kaliber aan: een kaakontsteking bleek levensbedreigende strottenhoofdkanker. Van den Brink besloot zich uiteindelijk in 2004 te laten opereren, waardoor hij zijn strottenhoofd en stembanden verloor. Zijn stem, zijn „belangrijkste stuk gereedschap” als Kamerlid, verloor hij niet.

Van den Brink was Kamerlid tot in 2006. In dat jaar trad hij aan als wethouder in Putten, wat hij tot het voorjaar van 2007 bleef.