De minaretmotie van Van der Staaij was een onverstandige zet. „Overleggen over bevorderen van terughoudendheid” ten aanzien van minaretten, zo veel Haagse poldertaal doet denken aan symboolpolitiek die we van de SGP niet gewend zijn. Wat hadden bestuurders ermee gekund of gemoeten als de motie was aangenomen? Waren gevoelens van onbehagen in de samenleving dan verminderd?In een rechtsstaat moeten we terughoudend zijn in het belonen van gevoelens van onbehagen over anderen. Christenen ervaren daar zelf in veel landen ernstige beperkingen door en dat zou hen extra waakzaam moeten maken. Een overheid dient op dit gebied terughoudend te zijn en het recht te handhaven. We moeten niet meesurfen met hen die het christelijk geloof slechts verdedigen als cultureel erfgoed en daarom minaretten niet vinden passen in het Hollandse landschap. We hebben met moslims trouwens wel belangrijkere zaken te bespreken dan de buitenkant van hun gebedshuizen.

Kerkklok
Hiermee deel ik nog niet alle kritiek waarmee het SGP-Kamerlid werd overladen. Van der Staaij werd er fijntjes aan herinnerd dat talloze kerktorens ons platte vaderland doorbreken op plaatsen waar de hoogte ervan geen weerspiegeling meer is van het aantal kerkgangers. Gelijke monniken, gelijke kappen zo is de redenering dan.

De gebroeders Snel (RD van donderdag) schieten nog verder door. Volgens hen zouden christenen in de moslimwereld er sterk op achteruit gaan wanneer de overheid hen daar zou behandelen als Van der Staaij hier met moslims wil. Wie dat zegt, heeft weinig gevoel voor verhoudingen. Zelfs moslims hebben in veel landen met een moslimmeerderheid nog minder rechten dan in ons land.

Vanuit het gelijkheidsbeginsel hebben de meeste moskeebesturen door een vergelijking met de kerkklok voor elkaar gekregen dat eenmaal per week de islamitische geloofsbelijdenis vanaf hun minaretten over onze daken schalt, met de oproep aan allen om zich te haasten tot het gebed. Voorlopig nog in het Arabisch. Misschien dat de poldermoskeeën straks behalve een Nederlandse preek ook een Nederlandse adzaan (gebedsoproep) krijgen. Dat helpt wellicht om te beseffen dat een minaret meer is dan een architectonisch verschijnsel.

Als het gelijkheidsbeginsel een deugdelijke maatstaf is, moet je het kunnen omdraaien. Dan zouden kerken op zondagmorgen met megafoons een christelijke geloofsbelijdenis kunnen omroepen, inclusief de oproep om Jezus te komen aanbidden. Met een eventuele toetreding van Turkije zouden ze via Europees recht met het gelijkheidsbeginsel zelfs de mogelijkheid krijgen om 35 keer per week een christelijke boodschap uit te roepen.

Volgens mij is dit geen weg die Jezus ons gewezen heeft, maar ik ben benieuwd wat we dan zouden horen van hen die zich nu op het gelijkheidsbeginsel beroepen. Minaretten mogen ons in ieder geval niet weerhouden om met moslims te spreken over het Kind in de kribbe.

De auteur is directeur van de Stichting Evangelie & Moslims.