Stelt u zich eens voor. Het Indonesische parlement neemt de volgende motie aan:„Het parlement, gehoord de beraadslaging, overwegende dat de regering terecht aandacht wil schenken aan gevoelens van vervreemding en onbehagen onder veel autochtone Indonesiërs; overwegende dat ook wettelijk toegestane activiteiten zoals het plaatsen van opvallende schotelantennes, het laten horen van christelijke kerkklokken en het bouwen van grote kerkgebouwen en kerktorens kunnen bijdragen aan die gevoelens van vervreemding en van aantasting van de historische Indonesische identiteit; verzoekt de regering, in overleg met migrantenorganisaties en gemeentebesturen, hiervoor uitdrukkelijk aandacht te vragen en te bevorderen dat wijze terughoudendheid in acht wordt genomen ten aanzien van dergelijke uitingen, en gaat over tot de orde van de dag.”

Wat zou de reactie zijn in Nederland? Ernstige verontrusting, zou men denken. SGP, ChristenUnie en CDA zouden direct vragen stellen aan de minister van Buitenlandse Zaken.

Maar laten we toegeven: de voorgestelde situatie is nogal denkbeeldig. Indonesië is het grootste islamitische land ter wereld. Ruim 86 procent van de 240 miljoen inwoners is moslim, zo’n 8,7 procent is christen. In delen van Indonesië staat het christendom onder zware druk, elders gaat het beter en soms zijn hele dorpen en regio’s christelijk. Het parlement zou natuurlijk nooit een motie aannemen om ten aanzien van de erkende rechten van christenen „wijze terughoudendheid” te betrachten. Iedereen zou immers begrijpen wat dat zou betekenen: officieel mogen christenen hier wel leven, maar we proberen hen toch het leven zo zuur mogelijk te maken.

De lezer zal het doorhebben. In de tekst hierboven zijn slechts enkele woorden gewijzigd. Het gaat immers om de motie die het SGP-Tweede Kamerlid Kees van der Staaij dinsdag in stemming liet brengen. In werkelijkheid ging die over „islamitische gebedsoproepen en het bouwen van grote moskeeën en minaretten.”

Verontwaardigd

Ook in Nederland is het gelukkig nog ondenkbaar dat een dergelijke motie aangenomen wordt. Alleen Rita Verdonk en de PVV stemden voor vanwege het bekende anti-islamisme. Joël Voordewind van de ChristenUnie verklaarde kort en krachtig dat hij opkwam voor vervolgde christenen in landen als Irak, Iran en Egypte. Als hij hun godsdienstvrijheid wilde verdedigen, dan moest hij natuurlijk dat grote goed ook in Nederland beschermen. Daarom stemde hij tegen. Kennelijk was Van der Staaij, bevangen door populistische oprispingen, de positie van zijn geloofsgenoten in de rest van de wereld even uit het oog verloren.

Ongetwijfeld zal het onbesuisde optreden van Van der Staaij als een boemerang terugslaan op zijn partij en zijn achterban. Toen onlangs de Amsterdamse gemeenteraad een motie aannam om geen hulpverleningsorganisaties meer te subsidiëren die niet voor iedereen openstonden, vroeg Van der Staaij onmiddellijk aan de minister van Binnenlandse Zaken om die motie te vernietigen, want die zou christelijke organisaties discrimineren worden. Toen staatssecretaris Dijksma onlangs christelijke en islamitische scholen in één zin noemde, was de verontwaardiging van de SGP groot. „Dwaas, kwalijk en ongepast” vond men het.

De SGP vertegenwoordigt een kleine minderheid en het is goed dat minderheden voor hun eigenheid opkomen tegen wat men vaak als ”liberale intolerantie” ervaart. Maar nu viel de SGP door de mand door ineens een andere kleine minderheid –het aantal praktiserende moslims is niet groter dan het aantal reformatorische christenen– tot tweederangsburgers te bestempelen. Dat drukt die motie immers uit: die mensen hebben weliswaar rechten, maar ze moeten zich geen illusies maken.

Synagoge

Enkele dagen geleden gaven twee SGP’ers –een jeugdwerk­adviseur en de voorzitter van de jongerenorganisatie– in deze krant nog hoog op van de democratische rechtsstaat. Bij het opstellen van zijn motie bleek Van der Staaij de principes daarvan even vergeten te zijn. Hij vond het belangrijker te heulen met de nihilisten en anti-islamisten. Het was een simpel geval van muslim bashing.

De SGP speelt met vuur. Na de moslims komen immers direct de refo’s aan de buurt. Over niet al te lange tijd is het tijdperk-Balkenende voorbij en volgt een weerslag tegen de huidige christelijke overmacht. Als je zelf lak hebt aan de rechtsstaat, waarom zouden anderen jouw rechten dan nog respecteren?

In het tv-programma Pauw & Witteman probeerde een kennelijk geschrokken Van der Staaij dinsdagavond zijn motie af te doen als een typische ”Hollandse poldermotie”, maar de tekst spreekt boekdelen: lees in plaats van moskeeën eens ”synagogen” en bedenk hoe dat voelt.

De motie gaf het verkeerde signaal af. Natuurlijk past een moskee niet overal, maar dat beseffen gemeenten, die over bouwvergunningen gaan, zo ook wel. Wie wel eens in een islamitisch land komt, weet dat overal in de steden grote christelijke kerken staan met kruizen, torens en christelijke symbolen openlijk in het straatbeeld. Een zo opvallende presentie van de islam zal zich in het christelijke Europa niet snel voordoen. Alleen daarom al is de minaretmotie misplaatst.

Jan Dirk Snel is historicus en publicist. Johan Snel is docent journalistiek aan de Christelijke Hogeschool Ede.