Het stiltecentrum heeft een volledige metamorfose ondergaan. Was het eerst zoeken naar de ingang, nu kan niemand eromheen. Open, kleurig, uitnodigend. „Iedereen moet hier binnen kunnen lopen”, meldt Dirk van den Hoven, de enige beroepskracht van het centrum. Samen met zo’n 30 vrijwilligers zorgt hij ervoor dat de 24.000 jaarlijkse bezoekers in het centrum krijgen wat ze er zoeken: rust.Het stiltecentrum in winkelcentrum Hoog Catherijne, gerund door de Utrechtse Raad van Kerken, is een begrip in Nederland. En in Utrecht. Het is ooit gestart door de zusters van de eucharistie en het heeft altijd nog een beetje een rooms-katholiek tintje”, lacht Van den Hoven terwijl hij naar een Mariabeeld in de hoek wijst.

De kapel, waar iedere dag een korte dienst is, is een heuse minikerk. Inclusief pijporgel. Op de lezenaar ligt de Bijbel in de Willibrordvertaling open bij Psalm 18. „Heer, U bent mijn Lamp en mijn Luchter, mijn God die mijn duisternis verlicht.”

Ooit lag in de kapel in een hoek een gebedskleedje voor moslims. „Maar dat was op een dag ineens verdwenen”, vertelt Van den Hoven. „Er komen hier trouwens amper moslims.”In het gastenboek schrijft een vrouw in bevende letters haar verlangen uit naar vermindering van de medicijnen tegen haar depressie vanwege de bijwerkingen. „Ik sta te trillen als een rietje.”

Dit is de vierde aflevering in een vijfdelige serie over stiltecentra in Nederland.