Vorige week was ds. Floor 25 jaar predikant. Veel goede jaren, voorbijgevlogen jaren vooral, maar ook bewogen jaren: hij kan zich trieste gebeurtenissen heugen. Open wonden in het boek der geschiedenis.Het dieptepunt uit zijn loopbaan? „Zonder enige twijfel de synodevergadering in december 2003 toen de Protestantse Kerk in Nederland onomkeerbaar werd.”

Ds. Floor was erbij, namens de classis Harderwijk. „Ik geloofde niet dat het door zou gaan. Immers, dat er dan een scheuring zou volgen, was onvermijdelijk. En toch is het gebeurd. Ik was ontgoocheld.”

Hij gaat even verzitten. „Ik heb nooit gedacht in een tijd van secularisatie, een tijd waar de fronten elders liggen, een kerkscheuring mee te zullen maken. En dan, als broeders van hetzelfde huis.”

Herinneringen worden opgehaald, wonden opengereten. Punt erachter; een nieuw onderwerp. „Nee, laten we het maar niet over mij hebben.”

Wilders

Een man van het volk? „Zeker. Ik ben opgegroeid in de jaren zestig, de tijd van onrust en revolutie. Dat stempelt je zijn, je kijk op de samenleving.”

„Als predikant ben je er niet alleen voor je eigen gemeente. De boodschap moet verder, door de dikke kerkmuren heen. We hebben een Woord voor de wereld. Snap je? Daarom ben ik hervormd; predikant in een volkskerk.”

Ds. Floor is bezorgd over het volk, de samenleving. „Vertel me eens, hoe is het mogelijk dat mensen het ene moment stemmen op de SP en een moment later kiezen voor Wilders? Er zitten hiaten in het denken van de mensen. Ik kan niet anders dan concluderen dat er sprake is van een gebrek aan visie; ons volk heeft geen idee waar het mee bezig is.”

Nog een onderwerp waarover de Barendrechtse predikant niet raakt uitgepraat: Israël.

„Ik bezocht eens samen met mijn broer (ds. D. C. Floor, AG) de oude ds. L. Trouwborst. Het bezoek liet een onuitwisbare herinnering na. Trouwborst citeerde een lange reeks teksten uit het Oude Testament over Israël. Mijn ogen gingen open voor de beloften die er nog zijn voor de Joden.”

„Het is toch eigenlijk vreemd”, vervolgt ds. Floor, „dat Israël, dat kleine landje aan de Middellandse Zee, voor een aanzienlijk deel het nieuws op de buitenlandpagina’s bepaalt. Waarom Israël wel en Senegal niet?”

Waarom? „Het is alsof God zegt: Letten jullie goed op wat ik met Mijn volk aan het doen ben.”

Gaat hij de vervulling van de beloften nog meemaken? „Ik hoop dat ik dat mee zal maken. Ik bid er ook om. Als ik zie hoe president Obama aards-messiaanse trekken vertoont, hoe zijn beleid ten opzichte van Israël verandert, wat er in Iran gebeurt, hoe in Israël de partijen verdeeld zijn, dan lijkt het alsof alles op scherp staat.”

En dan? „Laten we hopen dat het Joodse volk door de toenemende druk zal vluchten tot de Messias, Jezus Christus.”

„Als voor een Jood de ogen opengaan voor Christus”, mijmert ds. Floor, „dat is buitengewoon. Dan gaat alles leven. Zelfs wij, de heidenen, zullen daarvan profiteren.”

Het zal ook een opleving van de gereformeerde theologie tot gevolg hebben, gelooft hij. „In de bekering van Israël zal het sola gratia, alleen door Gods ontferming en genade, schitteren.”

Verzet

Terug naar de roeping. „Ik wist al op vierjarige leeftijd dat ik predikant zou worden. Er was al op jonge leeftijd in mijn hart een liefde tot de Heere.”

„Natuurlijk, de bestrijdingen kwamen; aanvechtingen van de boze. Maar gelukkig ook meer: wat is het een wonder dat de Heere trouw blijft, vasthoudt tot nu toe.”

De toekomst? „Verzet tegen de tijdgeest blijft nodig. Laten we blijvend opkomen voor de kernwaarden van het gereformeerde belijden. Dat denken is me dierbaar; dat heeft toekomst.”