Er was al heel wat aan voorafgegaan voordat Marleen Zuurman op het vliegtuig naar Lagos stapte. Haar tweelingzussen waren beiden zo depressief dat de specialisten opsluiting adviseerden. De medische wereld bood geen oplossing meer. In die situatie besloot de familie op een gegeven moment een oplossing te zoeken buiten de reguliere geneesmiddelen om.Op een zondagavond ging het Apeldoornse gezin, behorend bij de Vergadering van Gelovigen, naar evangelist en gebedsgenezer Jan Zijlstra in Leiderdorp. Daar merkten ze de kracht van het gebed, aldus Marleen. Toen ze later een interview lazen met een Nederlandse vrouw die van borderline was genezen in de kerk van profeet Joshua in Lagos, besloten ze contact met haar op te nemen. Haar verhaal klonk de familie overtuigend in de oren, waarop Marleens twee zussen in mei 2005 naar Lagos reisden. Een andere zus en haar man gingen mee.

Op de zondag dat Joshua voor de genezing van de zussen zou bidden, keek de familie thuis via internet mee naar de live-uitzending van de kerkdienst. Marleen: „Joshua stapte op de zussen af, zei precies wat er aan de hand was en gaf ze een woord van God. We wisten thuis niet wat we zagen. Diezelfde middag nog hebben mijn zussen hun pillen door de wc gespoeld. De depressies zijn niet meer teruggekomen.”

Marleen zelf zou ruim twee jaar later naar Lagos reizen. „Ik had op zich een leuk leven, was verloskundige in een ziekenhuis in Zwolle. Toch miste ik iets. In het besef van de eeuwigheid voelde ik dat er iets ontbrak. In november 2007 ging ik naar Lagos, waar de man van God op zondag voor me bad. De volgende dag merkte ik dat er iets veranderd was. Sindsdien heb ik geen last meer gehad van depressies en ben ik sterker geworden.”

Ze ging terug naar huis, maar besloot in februari 2008 terug te keren „om te leren voor God te leven.” Daarvoor had ze een gesprek met Joshua, die persoonlijk beslist of aspirant-discipelen mogen blijven.

De kerkelijke gemeente in Apeldoorn reageerde verdeeld op de ervaringen van de familie in Lagos. Marleen: „Sommigen konden het niet geloven, ook in onze eigen familie niet. Anderen zeiden: We zien hoe jullie veranderd zijn, dus zijn we blij met jullie. Ik zeg altijd: Kom zelf kijken. Ik geloof dat God Zelf zal laten zien of het van Hem is wat hier gebeurt of niet. Je moet alles onderzoeken in het licht van Gods Woord.”

Ze zegt het zich wel te kunnen voorstellen dat mensen sceptisch zijn over Joshua en zijn kerk. „Sommige mensen zeiden: Waarom moeten jullie daarvoor helemaal naar Nigeria? Ik weet ook niet waarom er hier wel veel mensen genezen worden en er in Nederland soms niets lijkt te gebeuren na lang bidden van de gemeente. Ik merk echter dat God hier veel doet en daarom wil ik Hem danken voor alles. Ik ervaar het als puur genade.”

Marleen weet nog niet hoe lang ze in Lagos blijft. „Ik vind hier veel vreugde. We leren hier niet terug te denken aan hoe het is geweest, maar toekomstgericht te leven. Ik weet niet wat God gaat doen met mij. Ik wacht dat wel af. Wellicht dat ik na een tijdje weer terugga naar Nederland om daar in praktijk te brengen wat ik hier geleerd heb. De periode hier is voor mij geen nieuw boek, maar slechts een hoofdstuk uit een boek.”

vraag (u14(Is ze er zeker van dat de behandeling van Joshua een blijvende werking zal hebben?

„Ik vind het een verademing om een tijdje te leven in een omgeving waar het geloof in God nog vanzelfsprekend is. Ik hoop dat God me de genade geeft om wat ik hier leer vast te houden en dat mijn leven een getuigenis tot eer en glorie van Gods Naam zal zijn.”

In de kerk van Joshua loopt ze een soort stage bij alle afdelingen in de kerk, van schoonmaakploeg tot het secretariaat van de profeet. Ze blijft overal net zo lang als het bestuur van de kerk goed lijkt, er is geen vast programma.

Marleen is nog altijd onder de indruk van Joshua. „De man van God weet dat de genezingen niet zijn eigen verdienste zijn. Hij houdt echt van mensen en werkt dag en nacht voor ze.”