De wieg van ds. H. H. Klomp stond in de vroegere universiteitsstad Franeker. Grootvader H. H. Klomp was daar direct betrokken bij de instituering van de christelijke gereformeerde kerk. Vader Klomp was er de eerste dopeling, zegt de jubilaris, die morgen in Nunspeet en een week later in Zwaagwesteinde stil zal staan bij het feit dat ds. J. H. Velema hem vijfentwintig jaar geleden tot predikant bevestigde.

Over zijn opa zegt hij: „Pake Herre was een echte zoon van het Friese volk, die verbondsmatig dacht. Hij stamde uit de onbekrompen traditie van de Afscheiding, maar herkende zich in de jaren na de Vereniging van 1892 niet meer in de preken van de Gereformeerde Kerken.

Zijn begeerte naar schriftuurlijke, bevindelijke prediking was menselijkerwijs gesproken de drijfveer tot de herinstituering van de christelijke gereformeerde kerk te Franeker. Mijn grootvader was een bedachtzaam man. Oma sprak gemakkelijker over de geestelijke dingen. Als wij haar bezochten, kwam het gesprek altijd op de werking van de Heere in het leven van Zijn kinderen.”

Al op jonge leeftijd wist Herre Klomp dat hij dominee moest worden. „Bij mijn andere opa, op de zolder boven de kleermakerij, was een kantoortje. Daar maakte ik in 1959, als ventje van negen, in een vakantie mijn eerste preek. Over Jozef. In drie punten.” De preek, uitgeschreven op kapotgescheurde kartonnen dozen, heeft de predikant altijd bewaard.

Stilgezet
Het gezin Klomp verhuisde in de jaren ’50 naar Apeldoorn. Als jongen dronk Herre Klomp daar de woordbediening van prof. W. Kremer in. Dat heeft hem gevormd, „later gevolgd door de duidelijke bijbeluitleg van ds. J. H. Velema. Onder zijn bediening heeft de Heere me stilgezet en tot het bijzondere ambt geroepen. Alles van mij moest aan de kant. Alles van de Heere kwam ervoor in de plaats. Pas toen kwam er duidelijk zicht op de gang naar de preekstoel. „Alleen als de Heere je roept, mag het en kan het”, had oma gezegd.

Toen H. H. Klomp kandidaat was, kwamen er heel wat beroepen. Onder andere uit Doornspijk en Rijnsburg. Maar het Friese Zwaagwesteinde bleef toch trekken. „En de Koning van de kerk legde de band met deze gemeente. Het was een moeilijke beslissing, waarin persoonlijke verlangens naar de achtergrond moesten en waarin de leiding van de Heere gevolgd werd. Maar wie de plaats inneemt die de Heere wijst, ontvangt Zijn zegen. Het werden voor mij acht zegenrijke jaren.”

En zo kon het gebeuren dat de oud-Franeker regelmatig in de middagdiensten in zijn geboortekerk voorging. „Daar zat dan de kerk ’s middags vol. Want ook veel baptisten kwamen luisteren aan de Zuiderkade.” Grootmoeder Klomp leefde toen nog en sprak na de dienst altijd door over de prediking van haar kleinzoon als beginnend predikant. „Het is zorgelijk, ook voor jonge predikanten, dat deze geestelijk doorgeleide mensen, die in alle oprechtheid en eerlijkheid met hun dominee spreken, ons meer en meer ontvallen.”

Bagage
Het bredere kerkelijke leven diende ds. Klomp als deputaat voor het contact met de kerkjeugd en van de zending. Beide hebben de liefde van zijn hart. In zijn eerste gemeente ontwikkelde hij ook een methode voor de jongste catechisatiegroepen. „Er moet op de catechisaties geleerd worden. Geestelijke bagage van Schrift en belijdenis is voor de nieuwe generatie in deze tijd heel belangrijk.”

Theologisch voelt hij zich sterk verbonden met de puriteinse prediking, zoals verwoord door de Erskines en Boston. „Dat zijn eerbiedige leerjongeren van de Schriften en ze hadden gaven ontvangen om die boodschap concreet door te geven en aan te dringen achter de zondaar tot bekering. Met zegen kunnen we hun preken nog lezen.”

Over de twee- of drieverbondenleer zegt de predikant uit Nunspeet dat in Thomas Bostons ”Viervoudige Staat van de mens” de opvattingen hierover nog niet scholastiek zijn verworden tot wiskundige waarheden. „Het wonder van zalig worden blijft nog wonder.”

In eigen familiekring is de theologische kwestie van het verbond en het aanbod van genade meer dan bekend. De bekende ds. R. Kok was de grootvader van de echtgenote van ds. Klomp. „Opa leerde twee verbonden, maar preekte een welgemeend aanbod.”

Dordtse Leerregels
Vele malen preekte ds. Klomp in zijn ambtelijke loopbaan over de Heidelberger Catechismus en de Nederlandse Geloofsbelijdenis. In zijn leerdiensten startte hij onlangs een serie over de Dordtse Leerregels. „Er wordt nogal kritiek geleverd op dit jongste belijdenisgeschrift. Maar wie dit credo tegen het licht houdt van het geopenbaarde Woord, komt onder de indruk van het puur bijbelse gehalte ervan. Het is een belijdenisgeschrift dat zijn actualiteit allerminst verloren heeft voor de 21e eeuw. En, laten we niet vergeten dat er meer remonstranten rondstappen buiten de Remonstrantse Broederschap dan erbinnen.”

Wat betekent het ten diepste om predikant te zijn? „Het is een heilig moeten, een last van de Heere en een lust in het leven. Het is het mooiste werk, om vanuit de Schriften te verkondigen wie een rijke Christus is voor een arme zondaar en hoe de Heilige Geest die beiden met elkaar verbindt.”