Deze cijfers zijn vertekend want het CBS beschouwt ouders met een geregistreerd partnerschap ook als gehuwd. De conclusie is nog schrijnender als je je beperkt tot echte huwelijken: bij drie op de vijf kinderen waren vader en moeder ongehuwd. Om precies te zijn: 57,3 procent van de pasgeboren baby’s kwam niet ter wereld in de veilige geborgenheid die een gehuwd ouderpaar kan bieden. In een halve eeuw tijd liep dat percentage drastisch op, vooral sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw: van 3 procent in 1971 naar 19 procent in 1996 en 47 procent in 2011.

Wat een drama gaat er schuil achter zulke kille cijfers. Natuurlijk zorgen ook de ongehuwde moeder, de homovader, het samenwonende paar en het regenbooggezin naar allerbeste kunnen voor hun pasgeboren kind, net als de vrouw die haar man verloor. En ook het huwelijk is helaas geen garantie voor liefde en goede opvoeding. Maar in het algemeen zijn kinderen stukken beter af binnen het huwelijk.

Want ook daarover liegen cijfers niet. In Amerika is veel onderzoek gedaan naar de zogenaamde vaderschapscrisis, want in de VS groeit een op de vier kinderen op zonder vader en wordt eveneens 40 procent van de kinderen geboren uit ongehuwde moeders. Veel van deze vrouwen wonen wel samen met een partner maar hun relatie loopt twee keer zo vaak stuk als een echt huwelijk. Met name het ontbreken van vader in het gezin heeft grote gevolgen. Kinderen zonder actieve, betrokken vader hebben 33 procent meer kans om te blijven zitten op school. Kinderen uit eenoudergezinnen hebben twee keer zo vaak psychische problemen als zij die opgroeien bij gehuwde ouders. Kinderen die opgroeien zonder vader leven vier keer vaker in armoede en lijden twee keer zo vaak aan obesitas. Om nog maar te zwijgen over het verband tussen criminaliteit en gezinssamenstelling.

Uiteraard moet je zulke getallen met de nodige slagen om de arm bekijken. Ze zijn niet zomaar te vertalen naar gezinnen in Nederland. Toch zijn ook de CBS-cijfers al reden tot grote zorg. Dat de Biblebelt zich onderscheidt van de rest van Nederland is weliswaar een lichtpuntje, maar dit maakt de verantwoordelijkheid van christelijke ouders alleen maar groter. Het seculiere denken rond huwelijkstrouw, gezinsvorming, kinderopvang en arbeidsparticipatie dringt ook deze gezinnen binnen. Door de genderdiscussie hebben christenen vaak ferme standpunten rond het man- en vrouw-zijn, maar de scheppingsorde omvat meer: de roeping om –waar mogelijk– te trouwen, vader en moeder te zijn en in de bedding van het huwelijk kinderen te ontvangen en op te voeden tot Gods eer en voor Zijn Koninkrijk.