Israël moet juist nu eensgezindheid tonen
Het geweld rond de Gazastrook is deze week weer opgelaaid. Voor de zoveelste keer. Palestijnse terroristen schoten sinds maandag meer dan 800 raketten op de Joodse staat af. Israël schakelde vier kopstukken van terreurbeweging Islamitische Jihad uit. Er vielen inmiddels al enkele tientallen doden.
En het einde is nog niet in zicht, ondanks geruchten over een ophanden zijnde wapenstilstand. Donderdag kreeg een huis in de stad Rehovot nog een voltreffer te verwerken. Daarbij kwam een Israëliër om het leven. De Israëlische luchtmacht reageerde vrijdagmorgen met nieuwe beschietingen op doelen in de Gazastrook.
Zoals helaas gebruikelijk worden in de berichtgeving oorzaak en gevolg van deze jongste confrontatie vaak door elkaar gehaald. Of op zijn minst in de verkeerde volgorde weergegeven. Prominent komen de Israëlische luchtaanvallen op Gaza in het nieuws, zeker als daarbij burgers omkomen. Op zijn best wordt in een bijzin aan het eind vermeld dat de beschietingen een reactie zijn op Palestijnse raketaanvallen.
Het is volstrekt helder dat elke onschuldige omstander die bij een luchtaanval om het leven komt, er één te veel is. Maar daarbij moet wel worden bedacht dat Palestijnse militanten bewust hun projectielen richting dichtbevolkte gebieden in Israël afschieten. Met als doel zo veel mogelijk burgerslachtoffers te maken. Terwijl Israël met zeer gerichte precisieaanvallen de leiders uitschakelt die juist verantwoordelijk zijn voor deze terreurdaden.
In de wereldopinie is Israël echter al jarenlang de grote agressor en zijn de Palestijnen de lijdende underdog. En als er iets lastig is om te buigen, dan is het wel de internationale beeldvorming, zeker als die op alle mogelijke manieren in reguliere en sociale media wordt gevoed.
Juist op deze momenten worden in Israël de gelederen gesloten. En terecht, want dan wordt eens te meer duidelijk met welke existentiële dreiging land en volk dagelijks te maken hebben. Van vijanden die openlijk op de ondergang van de Joodse staat uit zijn.
Ondanks alle maatschappelijke en politieke verdeeldheid die de afgelopen tijd zo nadrukkelijk aan de oppervlakte kwam, voert eenparigheid de boventoon. Zelfs de meest uitgesproken oppositieleiders schaarden zich klip en klaar achter de besluiten van de regering en de legerleiding.
Het is te hopen dat die saamhorigheid zich ook vertaalt in het zoeken naar een oplossing voor de interne problemen waar Israël mee kampt, zoals de grote onenigheid over de plannen voor juridische hervormingen.
De afgelopen maanden gingen tienduizenden Israëliërs standaard elke zaterdagavond de straat op om tegen de regering te demonstreren, soms met ontwrichtende gevolgen. Zaterdag is een uitgelezen gelegenheid om massaal eensgezindheid te tonen.
Als het luchtalarm het toelaat.