„Veel mensen, ook hier in de Tweede Kamer, stonden erbij en keken ernaar. Hoe is dat mogelijk?” vroeg BBB-leider Caroline van der Plas zich af. Zij vindt dat de Kamer vaker stil zou moeten staan bij het eigen functioneren.

CDA-Kamerlid Agnes Mulder erkende dat mede door toedoen van haar partij de versterkingsaanpak per dorp of per woonwijk, in plaats van per individueel huis, van tafel verdween. „En daar heb ik grote spijt van”. Zij beschreef hoe de Kamer wel probeerde het beleid bij te sturen maar daar onvoldoende in slaagde. „Ik heb daar ook in gefaald en dat vind ik vreselijk.”

Ook coalitiepartners ChristenUnie en VVD erkenden specifiek de steken die hun eigen fracties hebben laten vallen. Net als velen in de politiek had bijvoorbeeld Nico Drost (ChristenUnie) de problemen in Groningen niet altijd even scherp. „Ik schaam me er ergens ook wel voor”, zei Drost daarover. VVD’er Jeroen van Wijngaarden vindt dat zijn partij scherper had moeten zijn op veiligheid.

Veel oppositiepartijen vonden de opmerkingen van Van Wijngaarden overigens veel te mager. „Écht voorzitter? Was dit het blokje zelfreflectie?!” zei SP-Kamerlid Sandra Beckerman. PVV’er Alexander Kops noemde het Groningendossier een „VVD-probleem”. Ook de reflectie van D66 schoot volgens sommige oppositiepartijen tekort.

De parlementaire enquêtecommissie concludeerde in haar verslag dat het de Tweede Kamer slecht lukte „om door de coalitieafspraken heen te komen”, benadrukten oppositiepartijen. Verschillende fracties wijzen er bovendien op dat de Kamer vaak onvoldoende geïnformeerd werd door het kabinet. De commissie schrijft dat de Kamer zijn taak niet goed kon uitvoeren „door dit structurele gebrek aan informatie”. Wist de Kamer meer, waren zaken volgens PvdA’er Henk Nijboer anders gelopen. „Daarmee had de Kamer - dat is dus niet gebeurd - kunnen ingrijpen”, zei hij.