Misschien heeft een geliefde voorganger je ouders tot Christus geleid en je huwelijk voltrokken, maar ontdekte je later dat hij andere gemeenteleden geestelijk heeft mishandeld. Misschien steunde je jeugdpastor je altijd bij wedstrijden en uitvoeringen, maar verliet hij onlangs zijn vrouw en gezin voor iemand anders. God gebruikte deze voorganger in je leven, maar nu voelen de herinneringen aan hem als besmet. Hoe kunnen we het goede dat hij voor ons heeft gedaan, rijmen met het kwaad dat hij anderen heeft aangedaan?

Wanneer een voorganger of andere kerkleider in moreel opzicht faalt, neigen gemeenteleden vaak naar twee soorten reacties. We kunnen het falen van de voorganger ontkennen of vergoelijken: „Hij heeft door de jaren heen zoveel goeds gedaan in onze gemeente, dat kan niet waar zijn!” Of we trekken zijn hele bediening in twijfel: „Al zijn preken en alles wat ik van hem geleerd heb, zijn niet langer geldig.”

In plaats daarvan moeten we leren om de balans te bewaren tussen deze twee uitersten. Het goede betekent niet dat een voorganger niet in staat is verkeerd te doen. Ook wist het slechte niet noodzakelijkerwijs de vruchten van zijn bediening uit.

De Bijbel staat vol met mensen en leiders die God ten goede gebruikte, ook al hadden ze grote tekortkomingen. Abraham en Mozes zijn bekende voorbeelden.

Abraham volgde de Heere naar een onbekend land en gaf zijn zoon ten offer, terwijl hij volledig geloofde in de kracht van de opstanding (wat nooit eerder in de geschiedenis was gebeurd). Maar hij loog ook tweemaal over Sarah als zijn vrouw en stemde in met haar plan om via haar dienstmaagd Hagar een erfgenaam te krijgen.

Mozes leidde Israël dwars door de Schelfzee uit Egypte en God vertrouwde hem de Tien Geboden toe. Toch sloeg hij, nadat hij wonder op wonder had gezien, in ongeloof op een rots om water te verkrijgen.

Geloof

Om wat werden deze twee mannen, samen met vele andere gebrekkige mensen, geprezen in Hebreeën 11? Om hun geloof. Hoewel Abraham en Mozes soms faalden, keerden zij voortdurend in gehoorzaamheid terug naar de Heere. Hun mislukkingen deden niets af aan de wonderlijke wijze waarop God hen gebruikte voor Zijn doeleinden.

Maar dat betekent niet dat kerkleiders een vrijbrief krijgen voor hun zonden. Abraham werd gescheiden van zijn zoon Ismaël. Mozes is nooit het beloofde land binnengegaan. De gevolgen van de zonde zijn vaak ernstig en smartelijk. Voorgangers moeten soms hun functie neerleggen totdat berouw en verzoening hebben plaatsgevonden en de kerkelijke tucht is ingesteld. Zelfs dan is volledig herstel in het ambt misschien niet mogelijk of verstandig.

Christus alleen

Wat betekent dat voor degenen onder ons die in de nasleep van zo’n incident zijn achtergebleven? De trieste realiteit is dat een eens zo geliefde kerkleider misschien niet langer de persoon is die we moeten vertrouwen of volgen. Misschien moeten we zelfs een nieuwe gemeente zoeken.

Maar dat doet niets af aan de manier waarop God deze leiders in ons leven heeft gebruikt. We kunnen God nog steeds danken voor wat Hij ons door hen heeft geleerd, terwijl we onze pijn, teleurstelling en zelfs woede over onze gebroken kerkelijke situaties aan de Heere voorleggen. Dat hoort bij het op Hem werpen van al onze zorgen (1 Petrus 5:7). In plaats van onze emoties over deze mislukkingen te onderdrukken of de zonde van bitterheid ons te laten vernietigen, geeft Hebreeën 12:1-2 ons een betere aanwijzing:

„Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons hebben liggende, laat ons afleggen alle last, en de zonde, die ons lichtelijk omringt, en laat ons met lijdzaamheid lopen de loopbaan, die ons voorgesteld is; Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand des troons van God.”

God heeft voor ieder van ons een wedloop vastgesteld. Voor velen houdt die wedloop het omgaan met de zondigheid en gebrokenheid van kerkleiders in. Laat hun falen ons herinneren aan de noodzaak om de zonde die ons zo in de greep houdt, af te leggen.

Alleen Jezus leefde volmaakt. Als onze aardse leiders falen, worden we eraan herinnerd dat we voortdurend op Christus moeten zien. Omdat alleen Hij de Grondlegger en Voleinder van ons geloof is, kunnen we het goede en het slechte van onze leiders met elkaar rijmen. Alleen Jezus is het waard om ons met ons hele hart aan vast te klampen.

De auteur is theoloog en schrijver in Des Moines, Iowa (VS). Ze is lid van de Saylorville Church, waar ze werkzaam is in het pastoraat. Bron: thegospelcoalition.org