Normaal gesproken is de verkiezing van de Speaker van het Huis, zoals de voorzitter wordt genoemd, een formaliteit. Beide partijen schuiven hun partijleider naar voren en de kandidaat van de grootste partij wordt gekozen.

Om verkozen te worden heeft een kandidaat 218 stemmen nodig. De Republikeinen bezetten 222 zetels, wat betekent dat slechts 4 vertegenwoordigers uit die partij tegen de benoeming kunnen stemmen om de Republikein Kevin McCarthy verkozen te krijgen.

Dit keer zijn er, verdeeld over twee dagen, al zes stemrondes geweest. Maar woensdagavond was er nog geen winnaar. Zolang er geen Speaker is benoemd, ligt het werk van het Huis stil. De voorzitter beëdigt de nieuw gekozen afgevaardigden, benoemt de leden van de diverse commissies en bepaalt de agenda.

De uiterst rechtse Republikeinen vinden dat hun partijgenoot uit Californië een vertegenwoordiger is van het politiek establishment, die zich te snel bereid toont tot compromissen. Ze noemen McCarthy een politieke windvaan en achten hem onvoldoende geschikt om scherp oppositie te voeren tegen de Democraten.

Kraker

Aanvankelijk noemden de opposanten Jim Jordan, de Republikeinse afgevaardigde uit Ohio, als tegenkandidaat. Maar behalve dat hij McCarthy steunt, wil die liever voorzitter worden van de machtige juridische commissie. Woensdag schoven de dwarsliggers Byron Donalds uit Florida naar voren.Hoewel de critici zich vrijwel allemaal vierkant achter Donald Trump schaarden, heeft de oud-president zijn steun aan McCarthy betuigd. Woensdag schreef hij: „Republikeinen, verander deze geweldige overwinning niet in een enorme en beschamende nederlaag.” Gematigde Republikeinen zijn woest. Ze noemen de dwarsliggers „narcistisch, egoïstisch en alleen maar gericht op hun eigenbelang”.

McCarthy houdt intussen vast aan zijn kandidatuur. Hij vindt dat hij het voorzitterschap door zijn werk in de achterliggende jaren heeft verdiend. Een Republikeinse afgevaardigde stuurde dinsdagavond een brief aan de beheerder van het Congresgebouw om hem erop te wijzen dat McCarthy alvast het kantoor van de voorzitter heeft ingenomen. „Terwijl hij na de stemming van vandaag niet langer als de aangewezen kandidaat kan worden beschouwd”, zo schreef hij. „Hoelang kan hij daar blijven zitten voordat we hem moeten aanmerken als een kraker?”

McCarthy denkt zijn tegenstanders op den duur achter zich te krijgen. Woensdagavond zei hij dat in het overleg met hen vooruitgang was geboekt. „Maar we hebben nog geen deal.”

De zorg bij meer gematigde Republikeinen is nu dat hij teveel concessies doet in de richting van de opponenten en dat hij de komende twee jaar permanent hun gevangene zal zijn. „Zodra hij dan iets doet dat hen niet bevalt, zullen ze roepen om zijn aftreden.”

De Republikeinse kandidaat zegt bereid te zijn tot een uitputtingsslag. Hoe lang die duurt, weet niemand. Precies een eeuw geleden waren er 9 stemmingen nodig voordat de Speaker werd benoemd; in 1865 kostte het zelfs 133 stemrondes.

Dat McCarthy uiteindelijk aan het langste eind trekt, valt niet uit te sluiten. De kandidaten die de opposanten naar voren hebben geschoven, Jordan en Donalds, krijgen weinig steun in de partij. Andere potentiële kandidaten zijn er op dit moment niet.

Wel hebben enkele Republikeinen gedreigd een meer gematigde kandidaat uit hun partij te zoeken, zoals Steve Scalise, afgevaardigde uit de staat Louisiana. Zij zouden dan steun voor diens kandidatuur bij de Democraten willen zoeken.

Of dat lukt valt te betwijfelen. De Democraten houden zich afzijdig. Hun nieuwe leider, Hakeem Jeffries, is duidelijk: „Wij gaan het probleem van de Republikeinen niet voor ze oplossen.”