Lezersbrieven: hervormd Elspeet, de invulling van feestdagen en de bisschop van Rome
In de rubriek Opgemerkt reageren lezers op artikelen uit het Reformatorisch Dagblad of op actuele thema’s.
Hervormd Elspeet
Hoewel er in Opgemerkt officieel niet gereageerd mag worden op de Kerkelijke Pers, lijkt me dat deze keer toch wel nodig.
In het vuur van zijn rede kan men weleens een vergissing maken. Ooit zei ik tijdens de preek dat het jongetje bij de wonderbare spijziging twee broden en vijf visjes had, waarop een ouderling na de dienst vroeg: „Houdt u van vis?” Ik dacht een zootje mee naar huis te krijgen, maar ik werd spoedig uit de droom geholpen. Ik had in de preek een vergissing gemaakt.
Dat heeft dr. C.P. de Boer ook gedaan in de GezinsGids, waarvan het RD een stukje overnam in de rubriek Kerkelijke Pers (RD 19-4). Of dr. De Boer of degene die het uit de GezinsGids heeft overgenomen, maakte een ”slip of the pen”. Hervormd Elspeet zou tot in de jaren zestig liberaal zijn geweest, in tegenstelling tot de jaren daarna. Dit zou misschien kunnen slaan op Abbenbroek, dat inmiddels hersteld hervormd is. Elspeet heeft voor de jaren zestig Schriftgetrouwe verkondigers van de zeer blijde boodschap gehad. Mogelijk de een meer bevindelijk dan de ander, maar toch beslist gereformeerd. Ik denk aan mijn voorgangers D. van der Ent Braat (1955-1959) en P.J.F. Lamens (1944-1954). In 1840 werd nota bene ds. L.G.C. Ledeboer uit Benthuizen beroepen. Voorts verwijs ik naar de site dominees.nl om zich te vergewissen van het feit dat het predikantencorps en het beroepingswerk sedert de Reformatie nauw met Schrift en belijdenis verbonden waren. Ook heeft de Elspeetse kerkenraad zich menigmaal geconformeerd aan een bericht, geschreven tegen het toenemende liberalisme in de Hervormde Kerk.
M. van Kooten, Elspeet
Invulling feestdagen
Een groot deel van Nederland wil de christelijke feestdagen graag behouden (RD 14-4). Daar mogen we dankbaar voor zijn. Maar wat mag het ons kosten om deze dagen écht te houden?
Met stijgende verbazing volg ik al jaren het feit dat we in de Stille(!) Week nog zo veel mogelijk werken, om ons vervolgens op Goede Vrijdag pas in de avond naar de kerk te haasten om nog even wat over het lijden van Christus te horen. Vervolgens doen we ook op Stille Zaterdag veelal de dingen die we altijd doen. Natuurlijk bezoeken we op eerste paasdag weer trouw de zondagse diensten. Maar de morgendienst op tweede paasdag is nauwelijks afgelopen of we spoeden ons naar lifestylewinkels enzovoort. Waar is onze aandacht dan echt op gericht? Daarom de volgende oproep voor de gehele gereformeerde gezindte:
Laten we de héle Goede Vrijdag houden. In sommige streken gebeurt dit al, met kerkdiensten overdag. Laten we op tweede paasdag ook ’s middags als gemeente(n) samen zinvol bezig zijn, wellicht over kerkmuren heen. En laten we persoonlijk in de Stille Week, liefst al op Witte Donderdag, stilstaan bij de (gebeurtenissen voorafgaand aan de) kruisiging en op Stille Zaterdag bij een begraven Jezus, door deze dagen vespers, Passionen en dergelijke te bezoeken.
Laten we ten slotte blijvend getuigen voor onze medemensen die na de feestdagen met een leeg gevoel achterblijven. Aangrijpend dat steeds meer Nederlanders geen flauw idee hebben wat het betekent om de opstanding van Christus te overdenken of waarom ze Iemand nodig hebben voor de verzoening van hun zonden.
A. Bulten, Oostkapelle
De bisschop van Rome (II)
De pauselijke macht bereikt rond het jaar 1300 zijn hoogtepunt. De paus heerst over keizers en koningen. Hij ziet zich niet alleen als de opvolger van Petrus maar ook als de plaatsbekleder van Jezus Christus zelf. Daarom zien protestanten in hem een antichristus.
Dat hoogtepunt is tevens een keerpunt. Het pausdom wordt met de Reformatie een dodelijke wond toegebracht door het Evangeliezwaard: een belangrijk deel van Europa gaat voor het pausdom verloren. In de 19e eeuw raakt de ”Heilige Stoel” zijn wereldlijke macht kwijt. Er blijft een godsdienstige macht over die sindsdien in de persoon van de ‘onfeilbare’ paus openbaar komt als valse profeet (I. Esser, ”De Openbaring van Johannes in verband met de tijdsomstandigheden”, Openbaring 16:13).
De Reformatie is nu uitgewerkt; de dodelijke wond is vrijwel genezen. Het aanzien van de paus groeide na 1945 sterk. Hoeveel vorsten en regeringsleiders zijn al niet in Rome op bezoek geweest?!
Paus Franciscus voer rond thema’s als homoseksualiteit, vrouw en ambt en de rol van leken in de kerk een andere, vrijzinnigere koers dan zijn voorgangers (RD 22-4). Hij had hart voor armen en gemarginaliseerden. Was Franciscus, ”paus van de barmhartigheid”, niet een echte humanist? Komt vandaar de waardering voor hem in het seculiere Westen en ook in grote protestantse kerken? Beleven wij nu de tijd van de overgang van de paus van het bijgeloof naar de paus van het ongeloof (Da Costa)?
Christus is de ware Profeet. Het volgen van de valse profeet brengt bij de antichristus. Uit de mond van de valse profeet gaat daartoe een onreine geest uit (Openbaring 16:13).
Ir. H. van der Kooij, Kesteren
In Opgemerkt reageren lezers van het Reformatorisch Dagblad op de inhoud van de krant. Ook reageren? Stuur uw reactie (maximaal 250 woorden) naar opinie@refdag.nl. Op ingezonden brieven kan niet worden gereageerd.
