Het hart van Hoorn is hol

Hoe gaat dat: je bent in zo’n stadje en er zal een ijsje gekocht worden. Daarvoor moet je in het centrum van de stad zijn. En wat wijst het hart van Hoorn aan? Precies, de toren van de Grote Kerk, die als een vinger omhoog wijst. De oude, vaak middeleeuwse kerk als centrum van een dorp of stad: zo is dat gelukkig op veel plaatsen nog het geval. En vaak vind je er iets van de eredienst die er eeuwenlang werd gevierd en nog altijd wordt gaande gehouden, levende liturgie, verweerd in hout en steen. Zo niet in Hoorn. Want de wenkende vinger blijkt verraderlijk. Ja, een prachtig gebouw, dat wel. Zij het niet middeleeuws. Maar het 19e-eeuwse neorenaissancistische bouwwerk van architect Muysken mag er ook zijn. Aan de achterkant –het oosten, vanouds de kant waar zich in het koorgedeelte de kern van de kerk bevindt– ruik je echter al onraad. Een hekwerk eromheen en fietsen tegen de gevel. Hmm, bewoning? Een rondje om de kerk dan maar, via het Kerkplein, dat als een lus om het hele godshuis heen is gelegd. Als wijst het het hart van Hoorn aan. Maar... het hart blijkt hol. Ja, de deuren van de kerk staan wel open. Maar niet om je naar binnen te lokken met een eeuwenoude liturgie, of met de klanken van een lieflijk orgeltje. Nee, wat lonkt zijn de geuren van een „gastvrij” restaurant „voor levensgenieters” en de kleuren van een luxe Alt, sterrenhotel. Blijkbaar hebben ze wel aan willen sluiten bij de historie van het gebouw. Want het restaurant kreeg de naam ”The Saint” (de heilige), en het hotel tooit zich met de titel ”Heavens” (hemelen). „Onder het leien dak van rijksmonument de Grote Kerk” kun je hier „logeren op hemelse hoogte”, zo heet het. Of: „Overnacht in de hemel van Hoorn”. De rillingen lopen over je rug. Buiten naast de openstaande deuren hangt een bordje met informatie over het gebouw. Dit is een van de oudste plekken van Hoorn. In de 14e eeuw stond hier al een eerste kerkgebouw. Branden tastten het hart van de stad aan, maar telkens was er geld om het godshuis weer uit de as te doen herrijzen. Tot in 1968 de laatste eredienst werd gehouden en het gebouw z’n ziel verloor. De kerk werd verkocht, er kwamen bovenin appartementen, beneden was er een poosje een winkelcentrum of het stond leeg. Vijf jaar geleden werd het idee van een hotel geboren. Een groot succes, vindt Hoorn zelf. Binnen kijken hoef ik niet; ik heb al gegeten en gedronken. Ik snak naar een stadje waar de kern nog wel een kerk is met een hart dat klopt.

Het hart van Hoorn is hol

Opinie | column

RD.nl in uw mailbox?