Die stuwen maken met elkaar een soort trap in de rivier, waarbij elke stuw je schip een ‘traptree’ omlaag of omhoog brengt. Dat noem je schutten. Hierdoor heb je een gegarandeerde diepgang op alle zogeheten rivierpanden tussen al die stuwen. Het schutten vergt wel tijd, maar we kunnen het hebben: dinsdag moesten we pas lossen.

Ik denk de laatste tijd weleens: kunnen we de Rijn óók niet helemaal kanaliseren, door er sluizen met stuwen in te bouwen. Dan kan de waterdiepte daar op peil blijven. Een enorme klus, natuurlijk. Maar die zijn er wel meer.

Een stuk Rijn tussen Koblenz en Bingen bijvoorbeeld, 65 kilometer lang, vinden we bij een laag peil altijd spannend. We weten natuurlijk wel dat we ons schip niet te diep hebben geladen: één vijfde van het ruim ligt vol. Maar we kunnen nog steeds onverwacht de bodem raken, bijvoorbeeld als tegemoetkomende schepen te snel varen. Hun zuiging trekt ons schip dan namelijk omlaag.

Halverwege dat stuk, bij de al vaker genoemde Loreley, heeft de Rijn veel bochten en is ze op veel plaatsen smal. Daarom is het nu niet verstandig om elkaar daar te passeren. Maar juist daar voeren we nu een duwboot met een breed ponton achterop, die geen snelheid maakte.

Er voorbijvaren was geen optie. We moesten er zo’n vier uur lang achteraan sukkelen, tot we voorbij Bingen op een veel breder stuk kwamen. Op zich ook niet verkeerd, dan kunnen we ook niet de fout maken dat we te hard op de ondiepten terecht komen. Maar het kost wel een uur extra.

Kortom, sluizen op de Rijn zouden best handig zijn voor toekomstige laagwaterperiodes. Dan kunnen we probleemloos volledig geladen heen en weer. Nu zitten klanten van ons echt in moeilijkheden door de transportproblemen. Alleen, hoe vul je zo’n sluizenproject dan in? Je hebt megagrote sluizencomplexen nodig. Hoger op de Rijn, tussen Karlsruhe en Bazel, liggen er tien. Daar is het veel rustiger qua scheepvaart, én ieder complex heeft twee sluizen – maar nog kan het daar erg druk zijn. Ook sluisreparaties en -onderhoud zorgen regelmatig voor enorme wachttijden.

Dus al met al is dat ook niet alles. Ik denk dat we het voorlopig moeten doen met wat ons wordt gegeven aan regen.

Als het goed is konden we woensdag vulkanische lava in Andernach (nabij Koblenz) laden, voor IJsselmuiden. Weer een heel andere hoek, over de welbekende –en nu óók erg ondiepe– Gelderse IJssel.

De ervaringen van binnenvaartschipper Arie Verheij opgetekend door Dick den Braber.