Op alle zeventien locaties werd de afgelopen maanden het jubileum al gevierd, vertelt Bram Prins, voorzitter van de Raad van Bestuur bij Adullam. Donderdag is de slotbijeenkomst in de Oude Kerk van Barneveld, waarin een grote rol is weggelegd voor de cliënten van Adullam. Ze dragen er gedichten voor of zingen een psalm. „Dit jubileum is echt voor hen.”

De cliënt centraal, is dat een verschil met het Adullam van veertig jaar geleden?

„Je zou kunnen zeggen: in het verleden zorgden we meer vóór de cliënt. Nu proberen we hen te ondersteunen en te begeleiden in hun werk en leven. In de herdenking zie je iets van die visie terug.”

Hoe heeft Adullam zich die veertig jaar ontwikkeld?

„We begonnen klein. Boerderij Veldheim in Ede was onze eerste zorglocatie. In de begintijd draaiden we op collectes en giften vanuit de achterban. Inmiddels heeft Adullam 17 locaties, ruim 600 medewerkers in dienst en ongeveer 500 cliënten. Tegelijk is de doelstelling hetzelfde gebleven: herkenbare zorg bieden vanuit een Bijbelse identiteit.”

Hoe ziet zorg vanuit Bijbels perspectief eruit?

„Zorg in het licht van de Bijbel is altijd zorg in eeuwigheidsperspectief. De mensen die bij Adullam zorg krijgen, leven niet alleen in het hier en nu, maar hebben een ziel voor de eeuwigheid. Ook zij hebben wedergeboorte nodig. De Heere vraagt ons Hem boven alles lief te hebben en de naaste als onszelf. Dat proberen medewerkers in het werk van elke dag gestalte te geven. Ik maak weleens een dagopening mee op een locatie en vind het dan bijzonder om te zien hoe cliënten aan medewerkers kunnen vertellen wat er in hun hart leeft. Verder zit het Bijbelse aspect ook in het Bijbellezen, bidden en Psalmen zingen met elkaar.”

Adullam bedient met De Schutse en Sirjon de reformatorische achterban. Waarin onderscheidt Adullam zich?

„We zijn allemaal vanuit verschillende kerkelijke denominaties ontstaan. Als organisaties proberen we inmiddels veel samen te werken. Afgelopen jaar heeft Adullam een Bijbelmethode ontwikkeld voor mensen met een beperking. Die methode wordt ook door De Schutse en Sirjon gebruikt.”

In het verleden schreef het RD over een tekort aan reformatorisch personeel in de zorg. Speelt dat nog steeds bij Adullam?

„Ja, dat is nog steeds aan de orde. Het is heel verschillend per locatie: vooral in de intensieve gedragszorg hebben we uitzendkrachten nodig. Op de dagbestedingslocaties zijn geen tekorten. Door enerzijds herintreders en zijinstromers aan te trekken en anderzijds medewerkers te trainen en op te leiden, hopen we collega’s te binden. De vraag is wel of dit voldoende is. Richting de toekomst gaat personeel meer en meer een punt worden, verwacht ik. Zorg gaat waarschijnlijk door personeelstekorten meer aan huis gegeven worden. Pas sprak ik een collega van een andere zorgorganisatie, die familie en vrijwilligers meer verantwoordelijkheid gaat geven. Dan is het zaak dat de professionals de mantelzorgers ondersteunen in de thuissituatie.”

Hoe kijkt u terug op de afgelopen jaren, die bijna volledig in het teken van corona stonden?

„Dat was een bijzondere, ingrijpende tijd. Zeker in de beginfase was er veel onzekerheid, we wisten niet wat er zou komen. Familie, ouders en vrienden mochten een tijdlang niet op bezoek komen. Dat was best een moeilijke tijd. Ook binnen Adullam zijn er sterfgevallen geweest (op locatie Kroonheim overleden in november 2021 vier bewoners in één week, MR). Dat heeft een grote impact, op zowel bewoners als op de medewerkers van zo’n groep.”

Wat spreekt u aan in het werken met mensen met een beperking?

„Wie deze mensen zijn. Zo puur en ongekunsteld. Soms eet ik mee op een woongroep. Na het eten zingen de bewoners psalmen met elkaar. Op zo’n moment voel ik echt verbinding. Het is mooi om vanuit mijn rol dit soort zaken te kunnen faciliteren.”