Vechten, vluchten of bevriezen?
De golven kruipen omhoog; steeds verder het strand op. Net de opkomende vloed, maar dreigender, permanenter, onafwendbaarder. De aarde warmt op, de zeespiegel stijgt. Eerst wordt het strand smaller. En ineens golft het water je huis binnen. Stress ten top.
En wat doe je dan? Stressreacties vallen binnen drie categorieën, beweren psychologen. De eerste is vechten, er alles aan doen om het gevaar af te wenden. De tweede is vluchten, hard weghollen voor de dreiging. De derde is bevriezen, machteloos toekijken hoe de situatie zich ontvouwt.
Dat geldt ook voor het klimaatprobleem. Sommigen vechten door met spandoeken de straat op te gaan en protestmarsen te lopen. Anderen vluchten in het consumeren. Ze willen zich niet druk maken over hun ecologische voetafdruk. En sommigen bevriezen. Ze denken dat ze klimaatverandering niet meer kunnen stoppen. Ze blijven geloven dat die hen niet aangaat of ontkennen het probleem.
En een christelijke rentmeester? Die zou er goed aan doen om de eerste twee types te combineren: vechten voor sobere duurzaamheid en vluchten tot God. Maar bevriezen? Dat nooit. Daar hoor je je niet aan over te geven. Aan de slag. In afhankelijkheid. Dat dan weer wel.