Verfijnde structuren van de pauw
De kleuren van de pauwenstaart zijn niet zichtbaar dankzij pigment –zoals dat bijvoorbeeld wel geldt voor de vacht van zoogdieren– maar dankzij verfijnde structuren in de veren waardoor het licht op verschillende manieren wordt gebroken.
Deze structuren zijn zo klein dat zelfs de macrolens waarmee een deel van de foto’s in deze rubriek is gemaakt, niet sterk genoeg is om ze zichtbaar te maken; dat vraagt om een krachtige microscoop. Vandaar ook dat de wetenschap pas sinds een paar jaar weet hoe de prachtige kleuren ontstaan.
Veren van de blauwe pauw. beeld Arie Maasland
Blauwe pauw. beeld Arie Maasland
Blauwe pauw. beeld Arie Maasland
Blauwe pauw. beeld Arie Maasland
Blauwe pauw. beeld Arie Maasland
Blauwe pauw. beeld Arie Maasland,,Steeds als ik een pauwenveer zie, word ik er ziek van”, schreef Charles Darwin ooit. De bedenker van de evolutietheorie kon niet verklaren hoe zoiets logs en opzichtigs als een pauwenstaart kon ontstaan. Later bedacht hij dat dit zou samenhangen met seksuele aantrekkingskracht en voortplanting.
Inderdaad is de staart interessant voor vrouwtjespauwen; ze zien eraan af hoe gezond het mannetje in kwestie is. Maar daarmee is het wonder van de pauwenstaart nog niet verklaard. Hoe dit ook zij, de staart van de pauw, ja zelfs het hele dier, is een lust voor het oog.
Hoe langer je blijft kijken
hoe mooier hij wordt.
Zie z’n staartveren prijken –
je komt ogen te kort.
Arie Maasland (1976) werkt als redacteur bij het Reformatorisch Dagblad. De achterliggende jaren heeft hij het fotograferen serieus opgepakt, waarbij hij vooral graag de schoonheid van de schepping in beeld brengt.
