Aartjan Struijk gaat als servicemonteur om met mensen en machines
„Na mijn schooljaren was ik lange tijd vrachtwagenchauffeur. Dat betekende veel nachten van huis. Een vrij bestaan, ik toerde door heel Europa. Een mooie baan. Maar op zeker moment heb ik ervoor gekozen meer bij mijn gezin te zijn. In 2011 trad ik bij ISO Group in Gameren in dienst als servicemonteur. Het bedrijf maakt machines voor de tuinbouw en levert die wereldwijd. Robots bijvoorbeeld om in de kassen stekjes of bollen in de grond te zetten of planten te sorteren.”
„Met de eigen vrachtwagen brengen we alles naar de klant. Daar bouw ik de machine op, stel hem in bedrijf en geef ik uitleg. Verder behoort onderhoud en het oplossen van storingen tot mijn taak. Dat laatste kan vaak op afstand, maar toch moet je veel rijden, lange dagen maken, soms vroeg vertrekken. Dan zet ik in m’n werkbus een luisterboek aan of een preek, een uurtje stille tijd.
Af en toe ga ik enkele dagen naar het buitenland. Ik ben flexibel. Als er vanavond een belletje komt voor een reparatie in Noorwegen, stap ik morgen in het vliegtuig en dan zien we daar wel verder. Al met al een prachtig vak, breed en vol variatie. Het is de bedoeling dat alle monteurs –er zijn er zo’n twintig– voldoende kennis hebben om alle klussen op te pakken. Daardoor is niet iedereen steeds met hetzelfde bezig. We hebben een gezellige ploeg.
Belangrijk vind ik dat je de klant kent en goed met hem kunt omgaan. Dat is eigenlijk nog belangrijker dan dat je de machine kent, want als je in technisch opzicht iets niet weet, schakel je een collega in. Ik streef altijd naar een tevreden klant. Luister naar hem, toon interesse in zijn persoon, vraag naar hoe het is met het bedrijf en eventueel privé. Omgaan met mensen is een van de mooiste dingen van het werk. Veel klanten zijn zakelijke vrienden geworden.
Overigens zou ik in elke baan m’n draai kunnen vinden. Een christen dient positief in zijn beroep te staan. Zeuren over je werk, dat past niet bij hem. Natuurlijk loopt er weleens iets minder lekker, dan reageer je het even op jezelf af en ben je het snel weer kwijt.
Gelukkig heb ik ook tijd voor andere dingen. Op vrijdagavond leid ik de jongerenvereniging van 12 tot 16 jaar van onze kerk. Dat geeft me energie. En ik zit in het plaatselijk Adullamcomité.”