Deze maand is Europa opnieuw het centrum van ethische en morele dieptepunten. Denk aan het rapport van socialistischen huize dat deze week in het Europees Parlement (EP) ter stemming voorligt. De titel klinkt heel medemenselijk: ”de situatie van seksuele en reproductieve gezondheidszorg en rechten (SRGR) in de EU vanuit het perspectief van de gezondheid van vrouwen”. Hij maskeert echter een levensgevaarlijke inhoud en roept op tot een veelheid aan verschrikkingen.

Een enkel punt uit de resolutie van zo’n veertig bladzijden gaat over invoering van alomvattend seksualiteitsonderwijs op scholen, zogezegd in lijn met wetenschap, passend bij de leeftijd en niet-oordelend, zonder toestemming vooraf van ouders. De resolutie zegt dan te handelen in lijn met standaarden van internationale organisaties als de Wereldgezondheidsorganisatie en gedane toezeggingen bij de Internationale Conferentie over Bevolkingsontwikkeling van de Verenigde Naties (VN). Verder roept ze op tot vrije anticonceptie, tot afschaffing van het recht op gewetensbezwaren bij abortus en tot vergoeding van geslachtsveranderingsoperaties, ook bij minderjarigen.

Het meest verstrekkend is dat de resolutie abortus als afdwingbaar mensenrecht wil vastleggen. Bewust gaat men hier in tegen internationale afspraken en verdragen en wetgeving in lidstaten. En dan hebben we het er nog niet eens over dat abortus geen gezondheidskwestie is, en dat dit onderwerp helemaal niet onder de bevoegdheden van het Europees Parlement valt. Met vereende krachten zetten we daarom met diverse betrokken organisaties en Europarlementariërs pogingen in het werk om van dit rapport af te komen.

”Verdeelde Naties”

Een ander zorgrapport is op 24 juni aan de orde in de VN Mensenrechtenraad in Genève. De zogenoemde VN Onafhankelijke Expert presenteert dan zijn ”Verslag inzake bescherming tegen geweld en discriminatie op grond van seksuele oriëntatie en genderidentiteit”. Deze expert moet dat namelijk gaan onderzoeken in lidstaten en daarover rapporteren.

Eind 2016 is deze uiterst omstreden post (met 84 lidstaten voor, 77 tegen en 16 onthoudingen) toegevoegd aan de VN-systemen. Bij de eerste consultatie met niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) in Genève brachten wij in: „Een meerderheid van de lidstaten van de Verenigde Naties stemde niet voor uw mandaat. Dit komt door tegenstrijdige wereldbeelden en religieuze principes. Voor onze Council (= Raad) lijkt het erop dat de initiatiefnemers van dit mandaat een gemeenschap van Verdeelde Naties creëren, in plaats van Verenigde Naties. Hoe ervaart u deze realiteit en hoe gaat u om met de tegenstrijdige visies in verband met uw mandaat?”

De ervaring met de voortvarende werkwijze en gedrevenheid van de VN Onafhankelijke Expert tot invoering van gender als theorie in plaats van ideologie belooft niet veel goeds. In lijn met de door ons geleverde input, die 16 pagina’s telt, zullen we deze bezorgdheid ook inbrengen in een mondeling statement bij de behandeling op 24 juni.

G7

Begin deze maand kwam president Biden naar Europa. Zijn verkiezing tot president van Amerika en de ontstane Democratische meerderheid in de Verenigde Staten waren een mokerslag voor voorstanders van leven, gezin en godsdienst- en onderwijsvrijheid, binnen en buiten de VS.

Een van de vele voorbeelden die dit illustreren, is het slotcommuniqué van de jaarlijkse ontmoeting van de Groep van Zeven (G7, forum van zeven rijke industrielanden), die plaatsvond in het Verenigd Koninkrijk: ”A Shared Agenda for Global Action to Build Back Better”. Men gaat vol voor gendergelijkheid en SRGR, inclusief abortus, iets wat president Trump verhinderde.

Verder pleitte de Franse president Macron voor nauwe samenwerking met het zogenaamde Generation Equality Forum (30 juni tot 2 juli in Parijs), dat uitgaat van feministische activisten, Mexico, Frankrijk en de VN-vrouwenorganisatie. Zij strijden voor een versnelde vooruitgang inzake vrouwenrechten en gendergelijkheid in de aanloop naar 2030. Onze registratie en deelname aan dit forum is bevestigd, maar we zochten in het optiemenu van actiecoalities tevergeefs naar een groep van prolife- en family-vertegenwoordigers.

Neokoloniaal

Tot slot nog dit: In diverse VN-gremia wordt niet per hoofd gestemd, maar besloten met consensus. Daardoor kunnen rijke westerse landen vaak niet hun omstreden agenda met abortus-, gender- en seksuele rechten doordrukken ten overstaan van arme landen. Die landen hebben vaak een behoudender wetgeving.

Onlangs trok een voormalige vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties namens zijn Afrikaanse land bij ons aan de bel. Tot zijn schrik had hij ook de kleine lettertjes gelezen in het nieuwe, bindende onderhandelingsresultaat van het Partnerschap van de Europese Unie met de 79 landen tellende Afrika-Caribbean-Pacific (ACP). Dit op 15 april overeengekomen resultaat telt maar liefst 187 pagina’s. Als de EU-lidstaten het unaniem goedgekeuren en het EP en de afzonderlijke landen van de ACP dat ook doen, dan gaat het per eind 2021 in voor een nieuwe periode van twintig jaar.

Deze Afrikaan was ermee bekend dat internationale organisaties soms verbloemende taal en schijnbare details gebruiken. Hij doorzag dat de EU via deze achterdeur zaken oplegde als invoering van allesomvattend seksueel onderwijs en abortus faciliteiten. Dat gaat echter in tegen wetgeving in veel naties.

Tot december hebben we de tijd om dit bekend te laten worden bij leden van het Europees Parlement en de groep desbetreffende landen. In de hoop dat er tegenstemmen komen tegen deze nieuwe, neokoloniaal aandoende truc van de Europese Unie.

Niet neutraal

Veel meer zou te zeggen zijn over de vraag hoe het is gekomen dat dit soort onderwerpen de internationale agenda’s domineren. En waarom niet natiestaten, maar pressiegroepen en (gesubsidieerde) progressieve ngo’s als de eigenlijke aandrijvers van veranderingen gelden.

Pas heel laat hebben christelijk georiënteerde ngo’s begrepen dat door of via de Verenigde Naties en de Europese Unie nagestreefde doelen als mensenrechten en ”global governance” (regelgeving voor problemen die zich over landsgrenzen uitstrekken) allesbehalve neutraal zijn en dat plaatsnemen aan tafel geen luxe maar een noodzaak was. Daarom: alle hens aan dek ter verdediging van het ongeboren leven, het natuurlijke gezin en de vrijheid van godsdienst en onderwijs.

De auteur is oprichter-bestuurder van Transatlantic Christian Council (International) (TCC in Nederland, CCI in VS). > tccouncil.org