Wat stelt de ChristenUnie precies voor?

Twintig jaar geleden werd prostitutie in Nederland gelegaliseerd, maar de misstanden in de seksbranche zijn nog altijd groot en veel. Daarbij komt dat de huidige strafbepalingen vooral betrekking hebben op criminelen, zoals mensenhandelaren. Als een klant al dan niet bewust gebruik maakt van de diensten van een uitgebuite prostituee en zo een circuit van mishandeling en misbruik in standhoudt, valt hem dat in strafrechtelijke zin nu eigenlijk amper aan te rekenen. Dat is CU-leider Gert-Jan Segers al jaren een doorn in het oog. Ruim zes jaar geleden kwam hij daarom met een initiatiefwet, met als strekking: Bestraf een klant die hiervoor al te zeer de ogen sluit. Segers denkt aan een maximumstraf van vier jaar cel, of een hoge geldboete van maximaal 21.750 euro.

Een uitstekend voorstel toch?

Absoluut, er is zonder meer behoefte aan een afzonderlijke strafbepaling voor een onverschillige prostituant. Pleidooien daarvoor zijn in het verleden gehouden door onder meer de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en het openbaar ministerie. Dat zegt genoeg. Ook in de politiek staat Segers niet alleen. Drie partijen, namelijk PvdA, SP en CDA, zijn mede-indieners. In mei 2016 kreeg de wet behalve van deze vier partijen in de Tweede Kamer ook nog de steun van GroenLinks, de SGP, de Partij voor de Dieren en nog wat kleinere fracties; genoeg voor een meerderheid.

Neigt ook de Senaat naar een „ja”?

Dat staat bepaald nog niet vast. De partijen die in 2016 in de Tweede Kamer voorstemden, vertegenwoordigen in de Senaat 36 zetels. Dat zijn er twee te weinig voor een meerderheid. De Senaatsfractie van GroenLinks wierp tijdens de schriftelijke vragenronde bovendien zoveel mitsen en maren op dat het uitermate twijfelachtig is of die volgende week voorstemt. Haakt de partij af, dan moet er bij de stemmingen van volgende week een gat van ruim tien zetels worden overbrugd, bijvoorbeeld door FVD, Fractie-Nanninga, Groep Otten, 50PLUS en/of OSF. Die fracties lieten de vragenronde echter aan zich voorbijgaan, zodat naar hun standpunten alleen maar kan worden gegist.

Wat maakt dat zoveel partijen nog aarzelen?

Het is geen geheim dat met name liberale en progressieve partijen prostituanten niet al te zeer in hun vrijheden willen beknotten. Het komt deze partijen goed van pas dat de belangenvereniging van sekswerkers Proud fel gekant is tegen de wet. Die zou klanten alleen maar kopschuw maken én ertoe leiden dat mensenhandelaren nog geraffineerder te werk gaan.

In het debat leggen deze partijen overigens vooral juridische tegenargumenten op tafel die gaan over de handhaafbaarheid. Dat heeft ermee te maken dat er als het aan de initiatiefnemers ligt, straks twee categorieën prostituanten kunnen worden vervolgd: zij die „willens en wetens” onverschillig staan ten opzichte van signalen van uitbuiting én seksklanten die „door grove onachtzaamheid of onoplettendheid” diverse klip en klare alarmsignalen hebben genegeerd. Bij de haalbaarheid van dat laatste plaatsen vooral D66 en GroenLinks, maar ook de PvdA in de Senaat, hun vraagtekens.

Segers en de zijnen hebben al herhaaldelijk aangegeven waar zij concreet op doelen: uiterlijke signalen zoals blauwe plekken die duiden op mishandeling; uitingen van angst of verdriet; de verdachte aanwezigheid van een pooier en/of een verdachte locatie, zoals een verlaten industrieterrein. Maar of ze daar genoeg partijen mee over de streep trekken, staat nog niet vast.