Dat vrouwen van 57 een baan hebben, is tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. De afgelopen tien jaar is de arbeidsdeelname van 55-plussers spectaculair gestegen, mede door de verhoging van de AOW-leeftijd.

Boven de 55 jaar steeg het aandeel met betaald werk bij mannen van 63 naar 80 procent en bij vrouwen van 42 naar 62 procent.

De gemiddelde werkweek van deze vrouwen is met 26 uur wel iets korter dan de 29 uur die werkende vrouwen tot 55 jaar gemiddeld aantikken. En daarmee drukt de opmars van 55-plussers het gemiddelde: gemeten over alle werkende vrouwen lijkt het gemiddeld aantal uren te stagneren.

Ter illustratie een fictief rekenvoorbeeld: stel er zijn tien vrouwen, waarvan zeven met een baan van 30 uur. Deze zeven gaan allemaal een uur extra werken. Van de drie zonder betaald werk, gaat er een aan de slag voor 20 uur per week. In dit voorbeeld daalt het gemiddeld aantal uren per werkende, terwijl geen van hen minder is gaan werken.

Dit effect wordt vaak vergeten in de (soms verhitte) discussies over deeltijdwerk. In werkelijkheid is er wél een groep vrouwen die korter is gaan werken: jonge vrouwen in de leeftijd van 15-25 jaar Vermoedelijk omdat zij vaker hoger onderwijs volgen, en dus langer een klein baantje hebben naast de studie.

Fulltime

Overigens stuwt mijn buurvrouw het gemiddelde juist omhoog, want zij werkt fulltime. Ook in andere opzichten is zij uitzonderlijk. Zij vond haar baan door te solliciteren op vacatures. Onderzoekers van de Universiteit van Tilburg ondervroegen werkloze 50-plussers en ontdekten dat maar 22 procent werk vond via sollicitaties. Ruim 38 procent vond een baan via het eigen netwerk of een vorige baan.

Veel werkgevers vrezen dat oudere werkzoekenden duurder of minder productief zijn. Die koudwatervrees kan blijkbaar het best worden verholpen met een warme introductie.

Bekend maakt bemind, blijkt ook als werkgevers hun eigen medewerkers beoordelen. Werkgevers vinden ‘hun’ 50-plussers meestal even goed of zelfs beter dan jongere werknemers als het gaat om nauwkeurigheid, betrokkenheid, flexibiliteit en productiviteit, aldus onderzoeksbureau Regioplan. Wel vinden werkgevers hen vaak minder vaardig met nieuwe technologie.

Overheidsbeleid

De overheid wil de baankansen van oudere werklozen een handje helpen, bijvoorbeeld met financiële voordelen voor werkgevers. Tegelijkertijd wordt vervroegd uittreden de komende vijf jaar gefaciliteerd met fiscale ruimte voor verlofsparen. Werkgevers die gebruikmaken van de NOW3-subsidie moeten bij- of omscholing aanbieden aan al hun werknemers. Maar structureel beleid voor duurzame inzetbaarheid komt nauwelijks op gang; zo is het persoonlijk ontwikkelbudget inmiddels uitgesteld tot 2022. Tegen die tijd loopt ook het jaarcontract van mijn buurvrouw af. Hopelijk kan dat budget haar helpen om weer een vervolgstap te zetten. Voor vervroegd uittreden is ze nog veel te jong.

De auteur is econoom bij RaboResearch