Zo’n tafereel volgt eerdaags in Europa. Ook daar zullen presidenten en hoogwaardigheidsbekleders zich publiek laten vaccineren om het goede voorbeeld te geven aan de bevolking. De overheid maakt zich zorgen over de lage vaccinatiebereidheid. Uit een onderzoek van de FNV onder zorgmedewerkers blijkt dat een derde zich niet wil laten vaccineren. Vandaar de mediacampagne met mooie volzinnen: „Na een lang en uitdagend jaar is gisteren een mijlpaal bereikt. Een mijlpaal die ons dichter bij een leven zonder coronaregels brengt.”

De doorbraak waar het over gaat, is de officiële goedkeuring van het vaccin door Nederlandse en Europese toezichthouders. Prachtig, zal de een denken: dan kunnen scholen en winkels weer open en kunnen we snel terug naar het oude normaal. Een huzarenstukje, zegt een ander: waar de ontwikkeling van een vaccin normaal gesproken jaren in beslag neemt, zijn de krachten gebundeld en is in heel korte tijd een werkzaam middel gevonden. Een gebedsverhoring, vindt een derde: dit is een middel uit Gods hand dat miljoenen mensen beschermt tegen een zeer gevaarlijke ziekte.

Toch zijn er heel wat Nederlanders die met gemengde gevoelens kennisnemen van zo’n campagne. Ze hebben serieuze vragen bij de veiligheid: Klopt het wel dat het vaccin zó snel op de markt is? De kritische vragen worden soms gevoed door wantrouwen over de cijfers die de ronde doen. Enige zorg is terecht, want het is onmogelijk om de langetermijneffecten van zo’n vaccin nu al goed in kaart te hebben. En al zijn de vaccins nu op tienduizenden mensen getest en veilig bevonden, dan is het nog steeds niet uitgesloten dat er later zeldzame bijwerkingen ontdekt worden. Echter, met de kennis van nu zijn die risico’s verwaarloosbaar klein vergeleken met de enorme gezondheidsschade die het virus veroorzaakt. Een kijkje op een ic-afdeling van een ziekenhuis is voldoende om dat vast te stellen.

Wat een christen echter het meest tegen de borst stuit bij zulke vaccinatieshows en advertentiecampagnes is dat daarin een zeer belangrijk element ontbreekt: het besef dat de mens gezondheid en ziekte niet zelf in de hand heeft maar daarvoor volstrekt afhankelijk is van zijn Schepper. Het is net als met de slogan die de overheid dit voorjaar lanceerde: ”Alleen samen krijgen we corona onder controle”. Wie dat beweert, heeft weinig begrepen van Gods stem die klonk in de virusziekte. En wie nu zijn heil alleen verwacht van vaccins, heeft God kennelijk niet nodig voor de bescherming tegen die ziekte.