Pasen biedt hoop bij gedolven graven
De Amerikaanse vicepresident Mike Pence heeft deze week tijdens een videoconferentie gezegd dat Amerika treurt vanwege de vele slachtoffers van de coronapandemie, maar dat zijn volk niet zonder hoop behoeft te zijn. Hij wees erop dat miljoenen Amerikanen deze week het sterven en de opstandig van de Heere Jezus herdenken. „Daar is het lichtpunt, daar is de hoop”, aldus Pence.
Ook al smalen de seculiere media dat de vicepresident daarmee de harde realiteit van de corona-uitbraak in de VS ontkent, het doet weldadig aan dat deze plaatsvervangende regeringsleider in deze crisis wijst naar Pasen. Die notie blijft bij bijna alle andere regeringsleiders onderbelicht, ook in Nederland. Al mag wel worden opgemerkt dat de voorzitter van de Eerste Kamer deze week opriep tot gebed.
Dat de wereld en zeker ook de VS hard worden getroffen door het coronavirus is duidelijk. De curve van het aantal besmette mensen en van hen die overleden stijgt harder dan waar ook ter wereld. In New York kunnen de begrafenisondernemers het niet aan. Op Hart Island in het New Yorkse stadsdeel The Bronx groeit een nieuw massagraf door Covid-19. Alsof het oorlog is. Zij die geen naasten hebben, zullen in dit verzamelgraf rusten. Massagraven zijn vaak het hardste bewijs dat zich een ramp voltrekt.
Ook in eigen land worden dagelijks mensen begraven die bezweken aan het coronavirus. In de eerste week van april zijn er in ons land ongeveer 2000 mensen meer overleden dan gemiddeld. In verschillende kerkelijke gemeenten vinden in één week drie of vier begrafenissen plaats. En de pagina’s met rouwadvertenties –ook in deze krant– lopen over van overlijdensberichten.
De uitdrukking ”het graf heeft nooit genoeg” wordt zo wel een ontzettende werkelijkheid. Mensen vinden er hun laatste rustplaats. Nadat het gedolven graf is gesloten, herinnert vaak alleen nog een steen aan hem of haar die ooit geboren werd. Geboren om te sterven.
Ook van de Heere Jezus geldt dat Hij werd geboren om te sterven. Ook Hij werd in een graf gelegd. En daarna werd de uitgehouwen rots met een zware steen gesloten. Daar lag Hij op deze Stille Zaterdag. Alsof alles voorgoed voorbij was. Dat dachten niet alleen Zijn vijanden, maar ook Zijn vrienden. Zeiden de Emmaüsgangers niet enkele dagen na het sterven van Jezus aan het kruis dat zij hadden gehoopt dat Jezus Degene was Die Israël verlossen zou? Maar hun hoop was vervlogen. De Heere was drie dagen geleden gestorven.
Het verrassende van Pasen is dat het graf waarin de Heiland lag, niet definitief op slot was. Het ging op de paasmorgen open. De Heere is waarlijk opgestaan en Hij leeft. Hij heeft dood en graf overwonnen. Hij leeft ook nu en Hij heeft het wereldbestuur in Zijn handen – ook in deze coronatijd. Pasen is het teken van hoop en verwachting. Bij alle verdriet mag ieder die in Hem gelooft hoop hebben.
