Column (Mariska Dijkstra): M&M’s
Het is een gezellige zondagavond. We drinken met z’n allen beneden nog wat, voordat iedereen naar boven vertrekt. Ik geniet van zulke momenten. En de neiging is dan groot om wat snoep, chips of nootjes uit de kast te trekken. De chips is op –gelukkig–, maar het alternatief mag er ook zijn: een schaaltje M&M’s. Die zijn lekkerrrr...
Punt is dat ik die ochtend met mezelf heb afgesproken te minderen met koolhydraten. En daar passen die gesuikerde chocoladegrabbels nou net niet bij. Gelukkig wel gezonde noten, maar die zien er op dit moment duidelijk wat minder aantrekkelijk uit. Mijn hele ik steigert. Ik móet die dingen hebben. Al is het er maar ééntje.
Of ik wel of niet aan dat innerlijke stemmetje heb toegegeven, laat ik maar even in het midden. Wél duidelijk is dat ik schrik van mijn eigen gedachten. Ik lijk wel een junk, die smacht naar zijn shot.
Een week later. Het smachten is over, de afkickverschijnselen nog niet helemaal. Dat je dus echt beroerd kunt worden van het plotseling minderen met snoep, koek, brood, pasta en aardappels, wist ik niet. Maar de klachten die ik had, blijken ook bij anderen die gezonder willen leven en met wie ik via een besloten Facebookgroep verbonden ben, te bestaan. Hoofdpijn, buikpijn, misselijkheid, zere benen en koude rillingen – het schijnt er allemaal bij te horen. Het bevestigt mij in mijn vermoeden dat ik wel degelijk verslaafd was.
Inmiddels ben ik wat beter voorbereid op moeilijke momenten. Juist op zondag, wanneer het vaste ritme weg is, en we vaker wat feestelijks op tafel hebben, is mijn neiging tot snaaien groot.
’s Morgens neem ik geen croissantje, maar een handje bessen en frambozen, met een laagje crumble van havermout en boekweit. Met daarop een klodder Griekse yoghurt. Heerlijk toch?
Voor de eredienst dub ik of ik appelpartjes mee zal nemen. Want waarom zou je wél een rol mentos door mogen geven, maar geen stukjes fruit? Ik hou ze toch maar thuis.
Als lunch is er mangotaart. Met een gezonde bodem van havermout en amandelen blijkt die er niet alleen lekker uit te zien (waardoor anderen ineens smachtend naar mijn eten kijken), hij smaakt ook nog eens echt goed. Net als het hardgekookte eitje dat ik eet als tussendoortje.
En als ik ’s avonds na mijn diner van bietenwraps en kipfilet (ziet er ook al zo heerlijk uit) de balans opmaak, weet ik het zeker: zet die M&M’s maar neer. Ze kunnen me gestolen worden.
