Ik heb het over al die mensen en groepen op onze planeet die boos zijn.

Woedend, zelfs.

Wie ermee begonnen is, weet ik niet. Maar dat het een epidemie is, lijkt me duidelijk.

We zijn allemaal woedend. Op Den Haag, om maar eens wat te noemen. Want de regering maakt ons het leven zo ongeveer onmogelijk. Door de hoge belastingdruk blijft er amper genoeg geld over om nog een beetje voedsel te kopen.

Woedend zijn we ook op Brussel. De graaiers daar doen niets anders dan de eigen zakken vullen.

Laaiend zijn we op die Europese Unie. Luister maar naar politici als Wilders of Baudet. De laatste vergelijkt in een reclamespotje voor zijn partij de Tachtigjarige Oorlog met de strijd die hij voert tegen de EU. Als je dat openlijk durft te zeggen moet je wel heel boos zijn. Of heel dom.

Henk Krol is trouwens niet minder boos. Want de regering moet met z’n vingers van de pensioenen van de senioren afblijven. Vooral de groep die nu tegen de AOW-gerechtigde leeftijd aan zit, krijgt het straks namelijk ongelooflijk slecht, als je Krol mag geloven. Ze heeft sinds dat ze in de wieg lag werkelijk iedere cent subsidie en premie gehad die er in dit land maar te krijgen was. Maar ze willen het niet goed hebben, maar goed houden.

Ik keek op zomaar een dag om me heen in eigen land. Een koninkrijk dat op alle gelukslijsten die er wereldwijd zijn steevast in de top 5 staat.

Waar aan werkelijk niets gebrek is.

Waar je in de supermarkten verdwaalt tussen de eindeloze schappen vol van het beste voedsel.

Waar een korte storing op Schiphol door de media verslagen wordt alsof het een ramp van de ernstigste categorie betreft. Dat zegt wat.

Waar je vrij bent.

Waar je je kinderen naar christelijke scholen kunt sturen die volledig door de overheid worden gefinancierd.

Waar ouderen verzorgd worden door mensen met veel meer liefde voor hun werk dan voor hun bankrekening. Anders waren ze allang gestopt.

Nee, ook Nederland is geen paradijs. Er zijn echt groepen in de samenleving die het financieel niet breed hebben. Of mensen die te lang moeten wachten tot ze de nodige zorg krijgen.

Mochten die mensen al eens klagen, dan hoor je ze niet. Omdat de onterechte klagers hen altijd overschreeuwen.

Je zou er woedend van worden.