Vissers eisen inspraak bij uitrol wind op zee
De Nederlandse vissers willen inspraak bij de grootschalige uitrol van windenergie op de Noordzee. Dat staat in een gezamenlijke visie, die tien visserijorganisaties dinsdag in Den Haag hebben gepresenteerd.
Volgens de vissers mag de bouw van steeds meer windparken niet ten koste gaan van een „economisch en ecologisch duurzame” visserij. De maatschappij doet een claim op de zee, de visserij moet daarvoor ruimte maken en veranderen. „Dat is niet kosteloos. De windopgave komt uit de portemonnee van onze voedselproducenten”, stellen de organisaties.
Zij vinden dan ook dat de samenleving de vissers moet betalen voor „het verlies ruimte, het verlies van kennis, het verlies van voedsel en het verlies van ermee samenhangende inkomsten.” Het is aan de politiek om op dit punt knopen door te hakken, stellen de organisaties.
Zij wijzen erop dat Nederlandse vissers in Europa voorop lopen met vernieuwingen. Dankzij de visserij gaat het economisch goed in tal van gemeenschappen die aan de randen van Nederland liggen. Het document noemt Arnemuiden, Den Oever, Breskens, Den Helder, Goedereede, Harlingen, IJmuiden, Katwijk, Lauwersoog, Ouddorp, Scheveningen, Stellendam, Texel, Urk, Vlissingen, Yerseke, Wieringen en Zoutkamp.
De vissers zien wel degelijk een gezonde toekomst voor zichzelf, ook als ze visgronden gaan verliezen. Maar de „aan roekeloosheid grenzende, angstaanjagende snelheid waarmee het proces (uitrol van wind op zee, TR) zich manifesteert, geeft reden tot bezorgdheid.”
In verzachtende maatregelen hebben ze weinig vertrouwen. Die blijven slechts „een pleister op de wonde.” De vissers willen „constructief” meedenken over de toekomst van de Noordzee, mits ze serieus genomen worden.
De bouw van meer windparken leidt volgens de vissers tot een „ingrijpend” verlies van visgronden. In de overgebleven visgebieden zal intensiever gevist worden, wat het duurzaam beheer van visbestanden in gevaar kan brengen. Ook zullen vissers steeds verder moeten varen om bij hun resterende visbestekken te komen. Dat kost extra brandstof en tijd. Mogelijk is het zelfs niet meer rendabel. „Er moet dus niet alleen rekening gehouden worden met compensatie voor de zones waar de parken komen, maar ook voor gebieden die de facto onbereikbaar zijn geworden”, schrijven de organisaties.
Opvallend is dat de handtekening van de Nederlandse Vissersbond onder de visie ontbreekt. Volgens de tien organisaties heeft deze vereniging besloten „een eigen beleid te voeren ten aanzien van wind op zee.”
