„Handhaaf onopgeefbare verbondenheid met volk Israël”
Een vijftal leidinggevende personen uit de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) pleit in een woensdag verschenen manifest voor het handhaven van het kerkorde-artikel in de protestantse kerkorde dat de „onopgeefbare verbondenheid” met „het volk Israël” belijdt.
Het manifest, geschreven door de voormalige algemeen-secretaris van de Gereformeerde Bond dr. J. van der Graaf, is een reactie op het manifest dat enige tijd geleden gepubliceerd werd door ds. J. Offringa. Deze predikant, betrokken bij de predikantenbeweging Op Goed Gerucht, stelde in zijn publicatie dat de Protestantse Kerk dit kerkordeartikel juist moest schrappen. Hij stelde het een vaag artikel te vinden dat alleen maar tot verwarring leidt en mensen de indruk kan geven dat de Protestantse Kerk zich onopgeefbaar verbonden weet met de staat Israël en de regering van dat land. Ook is het volgens hem goed de jaarlijkse Israëlzondag –de eerste zondag in oktober– af te schaffen. Volgens hem zou de Protestantse Kerk de onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël moeten verruilen voor de onopgeefbare strijd tegen antisemitisme en racisme.
Het nu verschenen manifest stelt juist dat het huidige kerkorde-artikel al een reductie is van wat de kerk zou moeten belijden. Zo stelt dr. Van der Graaf dat de kerk allengs afstand genomen heeft van de landbelofte. In de synodale handreiking voor theologische bezinning ”Israël, volk land en staat” (1970) werd volgens hem de verbondenheid tussen volk en land „onbekommerd” beleden. „Dat nu in de kerkorde volstaan wordt met het volk, is al een reductie. Dat Offringa nu de overgebleven stam ook nog wil omhouwen, geschiedt naar onze overtuiging om louter politieke redenen. Nergens heeft overigens de kerk een isgelijkteken geplaatst tussen land en staat. Maar wat is een volk in een land zonder een daarvan afgeleide staatkundige ordening?!”
Volgens het manifest gaat in het pleidooi van ds. Offringa in „een handomdraai” de worsteling van Paulus omtrent de weg van God met Zijn volk van tafel. „Daarmee geeft Offringa aan dat hij geen Bijbelse theologie aangaande Israël wil maar een theologie die door politiek vooringenomen motieven wordt aangestuurd. Daarmee verdwijnt dan ook de unieke, Bijbels gefundeerde verbondenheid met louter het volk.”
In het Nieuwe Testament wordt Christus veelvuldig met de naam Zoon van David aangeduid, aldus het manifest. „Daar en zo ligt onze verbondenheid verankerd. Laten we die verankering los, dan zagen we de tak door waarop we als kerk zijn geplaatst. Dan verliest de kerk haar wezenlijke identiteit, die ze door de weeën van de twintigste-eeuwse geschiedenis heen, hoewel nog vaak aangevochten, had hervonden. Wij weten ons dan ook bepaald niet, zoals Offringa wil, „met andere religieuze tradities” als nevenschikkend met de Joodse traditie verbonden.”
Tenslotte stelt het manifest dat juist het loslaten van de onopgeefbare verbondenheid met Israël antisemitisme „vrij spel” geeft. „Vandaag kan zich dat nestelen in vijandschap tegen het volk in het land waar het zich een tehuis heeft herkregen.”
Het manifest is ondertekend door dr. Theo van Campen, dr. Jan van der Graaf, dr. Wim Verboom, ds. Jan A. W. Verhoeven en drs. Piet J. Vergunst.
Zie ook:
Open brief van predikanten over Israël, Reformatorisch Dagblad (18-09-2018)
„Israëlzondag afschaffen is dom”, Reformatorisch Dagblad (15-09-2018)
Waarom de PKN onopgeefbaar verbonden is met Israël, Reformatorisch Dagblad (14-09-2018)
„Israël niet meer noemen in kerkorde”, Reformatorisch Dagblad (14-09-2018)
