Maar toen, opeens, werd Amsterdam weer populair. Zo populair dat de inwoners het nu echt zat zijn. De drukte, het geschreeuw, het drugsgebruik en het wildplassen, het moet klaar zijn.

Het stadsbestuur luisterde. En probeerde de toeristenstroom in te dammen. Met plannen die overigens amper zoden aan de dijk zetten. Want een cruiseboot laten aanmeren in een afgelegen industriegebied ver buiten het centrum is natuurlijk geen oplossing. En een verbod op nieuwe toeristenwinkels in het centrum werkte ook niet echt.

Dus bedachten de bestuurders van Mokum een list. Wat doe je als Amsterdam vol is en de bezoekers toch blijven toestromen? Juist ja, je maakt de stad gewoon gróter. Een kind kan het verzinnen. En zo werd het gebied dat zich met de naam Amsterdam tooide sluipenderwijs uitgebreid. Het begon met het Muiderslot, dat ineens ”Amsterdam Castle” ging heten. Nou ja, daar maak je niemand echt boos mee, want Muiden ligt zo ongeveer voor de deur van Amsterdam.

Zandvoort werd ”Amsterdam Beach”. Ook daar keek niemand echt raar van op. Want the beach, oftewel het strand van Zandvoort, hoort voor ieders gevoel toch al een beetje bij Amsterdam. Net zoals het strand van Hoek van Holland bij Rotterdam hoort, zeg maar.

De toeristen gingen braaf naar Muiden en Zandvoort, maar toch puilde de stad nog uit. Drastischer maatregelen waren nodig. En ineens was er iemand die naar het prachtige merengebied van Friesland wees. Dáár was ruimte. Een naam was snel gevonden: ”Amsterdam Lake District”. Het Amsterdams merengebied, in goed Nederlands. Ik wil niemand op een idee brengen, maar ik had nimmer gedacht dat de onafhankelijke Friezen dit zouden laten gebeuren.

De volgende stap? Die is niet moeilijk te verzinnen. Na Friesland is ongetwijfeld de grootste toeristische attractie van het Koninkrijk der Nederlanden aan de beurt, namelijk de Veluwe. De naam? ”Amsterdam Jungle” (Amsterdams oerbos) maakt ongetwijfeld kans. Dat is namelijk precies wat Amsterdam nog mist na het inpikken van een strand en een merengebied.