Wie alles op alles zet om in versneld tempo van zijn woningschuld af te komen, zet tijdelijk alles in dienst van dat streven. Dat weet ik uit eigen ervaring, want jaren geleden deed ik mijn uiterste best om korte metten te maken met mijn aflossingsvrije hypotheek, toen mijn baan op de tocht stond. Uiteindelijk kwam ik inderdaad op straat te staan, maar dat was net nadat ik de laatste extra storting had gedaan.

Inmiddels is mijn leven in rustiger vaarwater terechtgekomen en word ik niet langer in beslag genomen door de noodzaak op veel uitgaven te besparen en te beknibbelen. Dat betekent automatisch dat ik niet langer alleen met mezelf bezig ben. Aflossen leidt tot een verkokerde blik, waarbij je eigen lot centraal staat en er weinig oog is voor de medemens. Je kunt ook zeggen dat je in zo’n situatie moet oppassen dat je jezelf niet gaat beschouwen als het enige goede doel op aarde.

In ons geval viel dat aflossen samen met de jarenlange mantelzorg voor mijn hoogbejaarde schoonmoeder. Dat was een intensieve, emotionele periode die zeer waardevolle momenten kende, maar ook belastend was voor alle betrokkenen. Als mensen later informeerden of ik nog toekwam aan vrijwilligerswerk, antwoordde ik naar waarheid dat ik nog aan het bijkomen was van die periode. Mijn uitgangspunt is altijd geweest dat er vanzelf belangrijke zaken op je pad komen op het moment dat je daar weer aan toe bent.

Dat gebeurde vorige week, toen ik tijdens een fietstocht twee mannen tegemoet reed die aan het hardlopen waren. Pas toen ze dichterbij kwamen, zag ik dat ze met een koord om hun pols aan elkaar verbonden waren en besefte ik dat een van beiden blind of slechtziend moest zijn. Het was een hartverwarmend tafereel en eens te meer realiseerde ik me dat alle mensen op aarde in feite met elkaar verbonden zijn via een onzichtbaar koord.

Twee avonden later betrapte ik mezelf erop dat ik op internet de zoektermen ”vrijwilligerswerk” en ”tandem” intikte in combinatie met mijn woonplaats. Dat leidde in eerste instantie tot enige verwarring, want met tandem wordt in dit verband soms ook ”maatje” bedoeld. Mijn plan was echter om te gaan fietsen met iemand die dat vanwege een beperking niet meer zelfstandig kan.

Uiteindelijk stuitte ik op de annonce van een man van 78 die op zoek was naar een sportief iemand om wekelijks een fietstocht mee te maken. Hij studeerde Japans, zo las ik, en luisterde graag naar klassieke muziek. Omdat hij blind was kon hij niet zelfstandig naar buiten en blijkbaar was er in zijn directe omgeving niemand die hem elke week kon oppikken voor een ritje op een tandem.

Ik zit vrijwel dagelijks op de fiets en besef elke keer weer hoe weldadig beweging en buitenlucht zijn voor een mens. Voor ik er goed en wel over had nagedacht had ik mijn naam en telefoonnummer ingevuld en op verzenden gedrukt. Gewoon: omdat ik dat beeld niet kon loslaten van een man die mijn vader had kunnen zijn en die achter het raam zit te wachten tot iemand hem eindelijk komt ophalen. Gek genoeg voelde die simpele handeling beter dan elke extra storting in mijn hypotheek, dus misschien ben ik nu pas echt klaar met aflossen.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl