Arie de Jong (63) verloor zijn baan vlak voor zijn pensioen
Hij was zich al aan het voorbereiden op zijn pensioen, dat over drie jaar ingaat. Maar sinds een paar maanden zit Arie de Jong (63) uit Nieuwpoort gedwongen thuis na ontslag bij scheepsbouwer IHC.
Op een voorjaarsdag appte zijn vrouw een foto door van de gevreesde brief. Daarin nodigde zijn werkgever hem uit voor een gesprek met de MEPD, een stichting die ontslagen medewerkers uit de techniek helpt in de zoektocht naar een nieuwe baan. Eigenlijk wist de Jong toen al genoeg: hij zou een van de 487 vaste krachten zijn die hun baan verliezen.
De Nieuwpoorter begon 23 jaar geleden bij de scheepsbouwer in Kinderdijk. De Jong maakte onderdelen voor de schepen en later voor de gas- en oliewinning. De laatste acht jaar zat hij bij de technische dienst, waar hij voor het onderhoud van negentig kranen zorgde.
De Jong deed zijn werk met plezier. „We werkten met duurzame materialen, waar soms wel zes maanden levertijd op zit. Ging er iets fout met een onderdeel, dan kwam soms het hele project stil te liggen. Zoiets kost miljoenen. Het was dus altijd een uitdaging om het werk goed te doen.”
Successcenario
Vorig jaar werd al bekend dat IHC personeel moest ontslaan, maar pas in februari lag het goedgekeurde sociaal plan op tafel. Toen kwamen ook de speculaties op de werkvloer op gang: wie zouden er moeten vertrekken? De Jong: „Je hoopt dat het meevalt, maar je moet oppassen om voor jezelf een successcenario uit te denken. Zo van: ik heb genoeg ervaring, mij gebeurt dit niet.”
In december vorig jaar had De Jong nog een werkgeversverklaring gehad voor een hypotheek op een huis dat momenteel wordt gebouwd in Langerak. „Binnen twee dagen was die verklaring binnen. Dat versterkte de gedachte dat ik wel zou mogen blijven.”
Dat bleek niet het geval. Tijdens het gesprek bij de MEPD kreeg De Jong de boodschap van zijn werkgever zwart-op-wit: u bent boventallig en we kunnen niet anders dan u ontslaan. „Ik kon eigenlijk niets anders dan mijn handtekening zetten onder het sociaal plan voor oudere werknemers. Dat was de enige en de beste optie.”
De regeling valt relatief gunstig uit, weet hij: de uitkering, aangevuld met UWV-geld, blijft gelijk aan zijn salaris. Ook op zijn pensioen wordt niet gekort. Wel kan De Jong niet meer profiteren van de collectieve zorgverzekering van IHC. Ook de toeslag voor de avonduren die hij draaide, valt weg. „Bij elkaar scheelt dat een paar honderd euro per maand.”
Toch heeft hij niet te klagen. „We moeten passen en meten met onze uitgaven. Maar er zijn zat mensen die het slechter hebben.”
De Jong zit sinds september thuis, hoewel hij officieel nog maar twee weken weg is bij zijn werkgever. „Ik had een hoop vrije dagen gespaard voor de verhuizing in mei”, vertelt hij. „Die moest ik eerst opmaken.”
Het is overigens niet voor het eerst dat hij thuiszit. Vóór hij aan de slag ging bij IHC werd hij ook al twee keer ontslagen – door een faillissement en een overname.
Certificaten
Naast wat lezen en rommelen in huis heeft hij zo nu en dan een vergadering. Bijvoorbeeld met de kopersvereniging over het bouwproject van hun huis of met een werkgroep die ervoor moet zorgen dat er genoeg AED’s hangen in de gemeente Molenwaard.
En dan zijn er elke maand nog de vier verplichte sollicitaties. De Jong heeft een ordner vol certificaten en een cv vol ervaring. Toch schat hij zijn kansen op een nieuwe baan niet hoog in. „Al denk ik dat het best mogelijk is dat een werkgever wat in mij ziet.”
In ieder geval werd zijn cv op werk.nl, een website van het UWV, uitzonderlijk vaak bekeken: zo’n 250 keer. „Ik hoop op werk dat bij mij past en me op hoger niveau brengt. Je hebt je gaven niet voor niets gekregen. Maar als ik het nut ervan inzie, zou ik ook best ander werk willen doen.”
serie Terugblik
Dit is het zevende deel van een serie interviews over ingrijpende of opvallende veranderingen in het leven van mensen in het afgelopen jaar.