De alarmbellen rinkelden bij de organisatie toen bellers naar de Ouderen-Infolijn –bedoeld voor mensen met vragen over corona– minder vragen over het coronavirus gingen stellen. „Eenzaamheid kwam steeds vaker ter sprake”, zegt Manon Vanderkaa, directeur van KBO-PCOB. „We hebben daarom een onderzoek onder 1300 leden gedaan. We schrokken van de uitkomst en zijn de Zomerbellijn gestart.”

Mensen kunnen deze lijn (030-3400680) tot eind september van maandag tot en met donderdag tussen 10.00 en 13.00 bereiken.

Waar schrok u vooral van?

„Het is bekend dat senioren tijdens de zomer in sterkere mate met eenzaamheid kampen. Uit ons onderzoek kwam echter naar voren dat maar liefst 35 procent van de ondervraagden verwachtte door de coronacrisis dat ze meer negatieve gevoelens van eenzaamheid en somberheid zouden krijgen dan in voorgaande zomers.

Dit is aanzienlijk hoger dan de 21 procent die aangaf altijd last van zomereenzaamheid te hebben. Wij vonden dat we iets moesten doen om extra eenzaamheidsslachtoffers te helpen voorkomen. Een derde van de ondervraagden gaf aan dat praten met anderen zou helpen om gevoelens van eenzaamheid en somberheid tegen te gaan. De Zomerbellijn leek ons daarom een goed idee.”

Naast initiatieven als de Luisterlijn en de Zilverlijn, was nog een bellijn nodig?

„Elk jaar besteden we aandacht aan zomereenzaamheid. Daar doen we nu een schepje bovenop met onze Zomerbellijn. Concurreren is niet aan de orde.”

Voorziet de lijn in een behoefte?

„We houden niet bij hoeveel senioren er gebruik van maken. De ene vrijwilliger heeft tientallen telefoontjes gehad, een andere slechts enkele.”

Wat komt vaak aan de orde?

„Dat mensen zich eenzaam voelen en iemand missen om mee te praten. Sommigen schamen zich al voor het feit dat ze bellen en weten niet goed waar ze moeten beginnen met hun verhaal. Onze vrijwilligers proberen hen op hun gemak te stellen. Uiteindelijk durven de meesten hardop te zeggen dat ze zich alleen voelen. Het scheelt waarschijnlijk dat onze vrijwilligers ook senioren zijn.”

Wat ontroerde vrijwilligers?

„Een krasse dame van 95 jaar belde. Ze vertelde dat ze alles goed voor elkaar heeft: fijne kinderen, thuiszorg, hulp van een boodschappendienst en anderen die langskomen. Toch miste ze diepgang in gesprekken. Leeftijdgenoten waarmee ze dit wel had, zijn weggevallen of ze kan ze door corona niet zien. En bij degenen die nu langskomen, ontbreekt vaak de rust om diepgaand met elkaar van gedachten te wisselen. Er ontspon zich een filosofisch gesprek over eenzaamheid. Na drie kwartier was de beller blij en gaf ze aan nog eens te bellen.”