Evelien, de oudste thuis, was de eerste van het stel dat betrokken raakte bij de vakantieweken, georganiseerd door de Vrouwenbond van de Gereformeerde Gemeenten. „Tijdens mijn opleiding tot leerkracht basisonderwijs verbleef ik bij een gezin waarvan de kinderen als staflid meegingen. „Dat moet je echt een keer gedaan hebben”, hoorde ik meermaals. Daarom ging ik in 2005 voor het eerst mee en zo zijn de vakantieweken ons gezin binnengekomen.”

Jannet (35), Hendrik (32) en Machteld (30) volgden in 2008 het voorbeeld van hun zus. Anja (26) deed dat in 2012 en Ingrid (28) is inmiddels ook al zes keer meegeweest. Voor Corrie (18), de jongste van het stel, zou deze zomer de eerste keer zijn. „Omdat ik inmiddels achttien ben, mocht ik eindelijk mee. Natuurlijk weet ik niet wat ik precies mis, maar ik keek er wel enorm naar uit.”

De meeste van de vijf gezinsleden zijn inmiddels kernstaflid en dragen daarmee de eindverantwoordelijkheid voor een specifieke week. „Door het coronavirus was het onzeker of de vakantieweken door zouden gaan, terwijl we eigenlijk al moesten beginnen met de voorbereidingen. Daarom werd eind april de knoop doorgehakt”, vertelt Hendrik. Toen werd besloten de vakantieweken te annuleren, begreep iedereen dat goed. Evelien: „Het is een verstandig besluit: tijdens zo’n week komen kwetsbare mensen uit het hele land bij elkaar en deze doelgroep kan geen 1,5 meter afstand tot elkaar houden. Bovendien is het voor deelnemers fijn op tijd te weten waar ze aan toe zijn.”

In juni kwamen de gezinsleden bij elkaar om de mogelijkheid van een gezamenlijke vakantie te bekijken. Iedereen was enthousiast, dus Evelien en Machteld gingen aan de slag. „Het was niet makkelijk nog een accommodatie te vinden”, vertelt Machteld. „We wilden in een specifieke week in augustus weg, maar de meeste huisjes waren al volgeboekt.” Uiteindelijk vond ze logeerhutten in Maasbommel die gezamenlijk verhuurd worden. „We hebben hier veel ruimte met een apart woon- en sanitairgedeelte. Het is een heerlijke plek.”

En zo is de eerste vakantie samen een feit. Niet elk gezinslid is mee: twee getrouwde broers blijven bij hun gezin en de ouders blijven ook thuis, in Dirksland. „Wij zijn van huis uit niet gewend op vakantie te gaan. Dat we in deze tijd toch samen weg zijn is dus extra bijzonder”, vindt Evelien. Het is ook wat onwennig, ervaart Anja. „We vroegen onszelf af: is het niet een beetje overdreven om een hele week voor onszelf te hebben?”

Nu het eenmaal zover is, genieten ze ervan. Machteld en Evelien inventariseerden van tevoren ieders wensen en maakten een planning met daarop onder meer een bezoek aan het marechausseemuseum, een stadswandeling in Buren en een middagje varen op de plassen van recreatiegebied De Gouden Ham. Elke avond kookt iemand anders en tussen de uitjes door is er vrije tijd. „Zoveel tijd voor jezelf zijn we niet gewend”, merkt Evelien op. „Tijdens de vakantieweken zijn we altijd druk bezig voor anderen. Nu kunnen we ineens puzzels maken, lezen en spelletjes doen.”

Na de maaltijd zingen de broer en zussen een psalm, net als tijdens de vakantieweken. Ingrid nam speciaal haar draagbare orgel mee, waar ook Hendrik graag op speelt. Hoewel het al even geleden is dat iedereen nog in het ouderlijk huis woonde, verloopt de week onderling soepel. „Even opruimen en iets meenemen als je naar de keuken loopt, dat zijn voor ons vanzelfsprekende dingen”, vertelt Corrie.

Al met al vindt iedereen het heerlijk om samen weg te zijn. „We kregen allemaal op onze eigen manier te maken met het coronavirus. Het is daarom extra fijn even afstand te nemen van ons dagelijks leven”, vertelt Evelien. Ingrid: „Elke dag gaat een aantal foto’s via WhatsApp naar het ouderlijk huis, zodat onze ouders vanuit Dirksland kunnen meegenieten van onze vakantie.”