Eentje had een muts op, dat zag ik dan nog wel. Het verbaasde me een beetje, want de kachel stond flink hoog. Zou wel hip zijn.

Ik had tijd genoeg, dus ik keek wat om me heen. Ik zag enkele jonge stellen met baby’s en peuters. Verder veel zestigers op de boot. Op weg naar een korte natuurbreak.

Tussen die grijze golf vielen de jongeren op. Wat zouden zíj hier te zoeken hebben? Als het nou hoogzomer was. Dan bevolkten jongeren, wist ik, massaal enkele plaatselijke campings, waar ze zich inbouwden tussen bierkratten, het dag- en nachtritme omkeerden en genoten van zon, zee, zand en elkaar. Maar nu, in de herfst, viel er volgens mij weinig te feesten.

Ik pakte de krant en bladerde die door. Soms hoorde ik uit de hangplek een luid gejoel komen. Iets als ”Yes!” en ”Ik win!” Wat ze verder zeiden, wist ik niet, want ze zaten net te ver weg om het goed te kunnen verstaan en liplezen ging helaas moeilijk vanwege die halve hoofden. Waren ze aan het kaarten? Voor geld misschien?

Opeens stond een jongere op. Hij liep naar de bootbar om wat drankjes voor zijn vrienden te halen. Eindelijk had ik de kans een van de jongeren helemaal te bekijken.

Het bleek een keurige gast: ruitbloesje, bergschoenen, rugzak. De jongen pakte een dienblad en zette dat vol met flesjes. Pas toen hij terugliep zag ik dat het geen bier was, zoals ik had gedacht, maar chocolademelk. Hij had zelfs rietjes meegenomen.

Daar zat ik met mijn vooroordelen over jongeren. Bleek maar weer dat die vaak meer over jezelf zeggen dan over de ander.

Van het zien van de flesjes chocomelk had ik dorst gekregen. Dus stond ik op om wat te gaan halen. Ik kon het niet laten even opzij te kijken, toen ik langs hun tafeltje liep. ”Beverbende” stond er op een doos die midden op hun tafel stond. ”Een spel voor 2-6 spelers vanaf 6 jaar…”

Die jeugd van tegenwoordig? Zolang ze dit soort spelletjes spelen, komt het best goed.