Column (Wim van Egdom): Zaterdag is bladerdag
Ik vind het RDMagazine prachtig. Logisch, mompelt iemand. Dat komt natuurlijk omdat je er met enige regelmaat zelf in mag schrijven. Als ik zou stellen dat die column helemaal geen invloed heeft op m’n gevoel bij het magazine, zou ik liegen. Als ik het magazine in handen krijg, blader ik –ja, daar heb je het al– altijd als eerste naar het schrijfsel van mezelf. Dat kan uitgelegd worden als eergevoeligheid en ook dat wil ik niet totaal ontkennen. Maar meestal blader ik het eerst naar m’n eigen stukken omdat ik bang ben dat er rare dingen in staan. Een kleine, door niemand opgemerkte verschrijving, kan het stuk immers gruwelijk verminken. En daarbij zijn er natuurlijk meer dan genoeg schrijfsels waarover je toch niet helemaal –of zelfs helemaal niet– tevreden bent.
Hoe dan ook, die column is het niet, of in ieder geval niet alleen, die me die grote betrokkenheid geeft op het RDMagazine. Maar wat is het dan wel? Vandaag –eigenlijk morgen– is het RDMagazine jarig en mag de redactie één kaarsje uitblazen. Een mooi moment om toch nog eens even goed naar dit product te kijken.
Ik heb een stapel RDM’s, zoals we het magazine op de redactie noemen, op de salontafel liggen en heb er een paar nog eens doorgebladerd. Het ene exemplaar trekt me meer aan dat het andere. Van het ene magazine vind ik de omslag prachtig. In een ander nummer heb ik het grote interview meerdere keren gelezen omdat de geïnterviewde dingen zegt die me raken. Soms is er een reportage die me eventjes doet vergeten dat ik gewoon thuis op de bank zit. Dan weer openen de foto’s weidse vergezichten voor m’n geestesoog. Maar om nu één concreet ding te noemen?
Ik bladerde verder en dacht eigenlijk al dat ik maar een ander onderwerp moest kiezen voor dit stukje in dit verjaardagsnummer. Tot ik ineens een collega hoorde zeggen dat mede door het RDMagazine de zaterdag wat het RD betreft, bladerdag geworden is. Een raar woord, maar ook een exacte omschrijving van dat wat me iedere zaterdag toch weer naar RDMagazine doet grijpen. Het is een bladerblad. Dat kun je negatief uitleggen. Zo van: het is het niet waard te lezen, je bladert alleen maar wat. Maar het kan ook betekenen dat het magazine, anders dan de gewone krant, het bladeren stimuleert en je vrij laat te kiezen wat je het eerst lezen wilt. Je kunt achterin beginnen, ergens in het midden, bij de fotoreportage of bij het Laatste Woord. Je kunt het direct helemaal uitlezen, maar het gerust ook even wegleggen. Om later nog eens wat te lezen. Of te bladeren.
