Poes Floortje schiet het grasveld over en sprint het bos in. Gerrie Hardeman kijkt haar berustend na. „Ze heeft haar eigen kamertje in huis, maar daar zit ze dus nooit.”

Het is september en de tuin van de bed and breakfast is bijna klaar voor de winter. „Tuinieren is een van mijn grootste hobby’s”, zegt de eigenares, terwijl ze een krop andijvie inspecteert. Ze pakt een slak op met een verdwaald andijvieblad. „Vieze beesten, ze zitten overal.”

Huize Erica, de naam ontleend aan een bekende heidesoort, dateert uit 1877. De voormalige tuinmanswoning hoorde vroeger bij de buitenplaats Kraayenbeek. Na hun trouwen huurde het echtpaar Hardeman het huis van de gemeente. Toen de kinderen het huis uit waren, begonnen Gerrie en haar man Kees er een bed and breakfast. „We hadden de ruimte. En mijn man sprak Engels, Spaans en Frans, dus die vond het heerlijk om met buitenlandse gasten te praten”, zegt ze.

In de gezellige woonkamer van het huis haalt ze een oud gastenboek tevoorschijn. De eerste berichten dateren uit 1991. „Gaarne willen wij de heer en mevrouw Hardeman bedanken voor de hartelijkheid, alsmede grote bereidwilligheid, die zij ons betoond hebben.”

Er zit een hiaat in de berichten. Tijdens de ziekte en na het overlijden van haar man is de bed and breakfast zo’n vijf jaar gesloten geweest. Nu runt Gerrie Hardeman alles alleen. Ze krijgt wat hulp van haar kinderen (ze heeft er vier, plus zeven kleinkinderen), die Huize Erica een paar jaar geleden voor haar gekocht hebben.

Bloemetje

Vandaag de dag ontvangt ze vooral cursisten, mensen die in de omgeving van Driebergen een paar dagen cursus volgen en tussendoor in de bed and breakfast verblijven. Gemiddeld verzorgt Hardeman 100 tot 150 overnachtingen per jaar. „Vroeger was dat wat meer, ik doe het in verband met mijn leeftijd iets rustiger aan.”

Deze week zijn de twee kamers van het huis bezet; de gasten blijven twee nachten. „De rest van de week is nog leeg, al kan dat zo veranderen.”

Ze doet alles zelf: het ontbijt klaarmaken, koffie en thee verzorgen en de kamers opruimen en schoonmaken. „Ik zet altijd gezellig een bloemetje klaar.”

Haar dagen zijn vol. Naast het werk in en om het huis is ze druk met tuinieren, fotograferen en op koffievisite gaan. Ze verleent mantelzorg aan een tante. En elke dag stapt ze op de fiets om boodschappen te doen in het centrum.

Van eenzaamheid heeft Hardeman „gelukkig” weinig last. „Er zijn gasten en ik heb een alleenstaande zoon die elke dag een hapje komt eten. Daarnaast komen de kinderen en kleinkinderen regelmatig langs en is poes Floortje er.” Ze heeft altijd een actief leven gehad. Voor haar trouwen werkte ze in de zwakzinnigenverpleging („zo heette dat toen nog”) en de gezinsverzorging. Ze is een paar jaar pedicure geweest. Later was ze betrokken bij de organisatie van de Jij Daar-avonden.

Kerkelijk is ze aangesloten bij de Gereformeerde Bond. „Maar de Hervormde Kerk in Driebergen is helaas anderhalf jaar geleden opgeheven, omdat er geen ambtsdragers meer waren.” Nu gaat ze iedere zondag naar de dienst in het verpleeghuis van de tante waar ze mantelzorg aan verleent.

Leukemie

Qua gezondheid kan Hardeman het werk nog goed aan. „Daar dank ik God iedere dag voor.” Dan, bijna aarzelend: „Ik heb al twintig jaar chronische leukemie.” Ze heeft inmiddels twee keer een chemokuur gehad en moet om de vier maanden naar het ziekenhuis om bloed te prikken. „Het gaat goed op het moment. Ik merk alleen dat ik eerder vatbaar ben voor een verkoudheid of een griepje.”

Hardeman ziet haar gezondheid als een wonder van God. „De artsen gaven me hoogstens tien jaar. Maar ik ben er nog steeds. Ik wil graag blijven doorgaan met alles, als God me die kracht geeft.”

Loopbaan Hardeman

• Geboortedatum: 26 november 1939 te Overberg

• Lagere school in Woudenberg en Driebergen, huishoudschool te Zeist

• Werkzaam in zwakzinnigenverpleging en gezinsverzorging

• Trouwdatum: 16 juli 1964

• Werkzaam als pedicure

• Vanaf 1991: bed and breakfast Huize Erica