Dertig jaar geleden deed de baas van een van ’s werelds bekendste farmaceutische bedrijven enkele openhartige uitspraken. In het zicht van zijn pensionering beklaagde Henry Gadsden, destijds president-directeur van Merck, zich tegenover het tijdschrift ”Fortune” over het feit dat de potentiële markten van zijn bedrijf beperkt zijn tot zieke mensen. Met kauwgumfabrikant Wrigley’s voor ogen, zei Gadsen dat het al lange tijd een droom van hem was medicijnen voor gezonde mensen te maken. Want dan zou Merck „aan iedereen kunnen verkopen.”

Dit schrijven Ray Moynihan en Alan Cassels in hun boek ”Allemaal aan de medicijnen. Hoe de farmaceutische industrie van iedere consument een patiënt probeert te maken” (2006).

Met verkoopcampagnes die inspelen op onze diepste angsten voor dood, ziekte en verval zet de farmaceutische industrie rond het jaar 2006 jaarlijks zo’n 5 miljard dollar om. Want zoals Wall Street heel goed weet, schrijven de auteurs, valt er heel wat geld te verdienen als je gezonde mensen weet aan te praten dat ze ziek zijn. De auteurs erkennen tegelijk dat medicijnen ook heel veel levens hebben gered en dat zij daar terecht ook voor geprezen worden. Maar alles wat eens goed was, kan ontsporen.

Belangenverstrengeling

Ivan Wolffers, emeritus hoogleraar Gezondheidszorg en Cultuur aan het VU medisch centrum in Amsterdam, schrijft in zijn boek ”Gezond, de mens, zijn gezondheid en de gezondheidszorg” (2011) over John Ioannidis. Deze specialist in infectieziekten schreef in ”PLoS Med” dat de meeste gepubliceerde onderzoeksuitkomsten onjuist zijn. Hij bekeek daarbij honderden onderzoeken. Deskundigen op het gebied van methodologie van onderzoek vrezen zelfs dat twee derde van de uitkomsten in medische vakbladen niet klopt, zo schrijft hij. Dat heeft te maken met vooroordelen van de onderzoekers of opdrachtgevers en ook met het aantal andere onderzoeken over hetzelfde onderwerp. Dan laten onderzoekers hun mening beïnvloeden door de consensus (ofwel: zij vrezen buiten de boot te vallen als zij niet een politiek correcte of sociaal wenselijke uitkomst publiceren).

Belangenverstrengeling beïnvloedt de vorm waarin het onderzoek gegoten wordt. Denk bijvoorbeeld aan de wijze waarop sleutelbegrippen gedefinieerd worden, maar ook aan andere manieren om gegevens te manipuleren. Dit geldt voor alle soorten onderzoek. Wetenschappers fabriceren vaak zelf de uitkomsten van hun onderzoek. In een anoniem onderzoek door ”Nature” (Brits multidisciplinair wetenschappelijk blad) gaf een derde van hen toe de uitkomsten weleens in een gewenste richting te masseren (we weten dus niet hoevelen dit niet durfden toe te geven). Verder worden uitkomsten die onderzoekers niet kunnen gebruiken vaak gewoon weggegooid.

Die verdwenen uitkomsten zijn vooral in door de farmaceutische industrie gesponsord onderzoek een bekend fenomeen. En dus vertrouwen deskundigen met enige ervaring het onderzoek van collega’s vaak niet. Ze geloven alleen in eigen onderzoek, omdat ze daarbij tenminste zeker weten waar er ‘creatief’ is omgegaan met de resultaten. Toch wordt er van beleidsmakers en gebruikers van de gezondheidszorg een onvoorwaardelijk vertrouwen in hun oordeel verwacht.

Geen dwang

Maar waarom zou je iets gaan slikken ter voorkoming van een vaag dreigend gezondheidsprobleem in een verre toekomst? vraagt Ivan Wolffers zich in zijn boek af. Hij heeft het hier over medicijnen, maar dezelfde vraag kun je stellen met betrekking tot vaccinaties. Waar gezinnen voorheen mazelen rustig accepteerden en afstreepten met een houding van ”zo, dat hebben we ook weer gehad”, is dit in de media opeens een levensbedreigende ziekte geworden.

Waarom krijgen we bijsluiters bij alle medicijnen, maar krijgen we niet tegelijk met de oproep voor een vaccinatie de bijsluiter (of bijsluiters, als er meerdere vaccinaties tegelijk gegeven worden)? Mogen we niet lezen wat de gebruikte ingrediënten zijn en welke bijwerkingen ouders hebben gemeld na het vaccineren van kinderen? Het gaat bij al het medisch handelen immers om ”informed consent”: we hebben er recht op volledig, tijdig en naar waarheid geïnformeerd te worden over de medische behandeling die ons geadviseerd wordt. Ook mag geen dwang worden uitgeoefend. Dit is na de Tweede Wereldoorlog vastgelegd in de Neurenberger Code, die is opgesteld na het Artsenproces, waarvan ”informed consent” is afgeleid.

Giftige dosering

Om een klein tipje van de sluier op te lichten: er worden verschillende stoffen aan de entstof toegevoegd, zoals aluminium. Er is vastgesteld wat een veilige hoeveelheid is voor baby’s. Dus als een dosis daaroverheen gaat, is er sprake van een ”neurotoxine”, die schade aanricht in het zenuwgestel. Alleen al bij een DTP-vaccinatie krijgt een baby’tje dertienmaal de veilige dosis. Een volwassene krijgt bij dezelfde vaccinatie tweemaal deze dosering met aluminium, maar die is doorgaans wel ongeveer twintigmaal zwaarder dan een baby.

Als baby’tjes twee of meer vaccinaties tegelijk krijgen, zoals de laatste jaren vaak gebeurt, dan vermenigvuldigt zich ook de giftige dosering aluminium. Deze hoeveelheden betreffen Amerikaanse vaccins, maar ik verwacht dat de hoeveelheden voor Europese vaccins hier niet veel van zullen afwijken. Ingrediënten en hoeveelheden zijn te vinden in ”The Vaccine Book” van Robert W. Sears, MD, FAAP.

Tics

Onze oudste kleinzoon kreeg na een moeilijke geboorte pas ná zijn eerste verjaardag de eerste vaccinatie. Na drie DTP-vaccinaties is hij nooit meer dezelfde geweest. Op neurologisch gebied is een oogje gaan zwalken, hij kreeg last van tics en heeft problemen met de fijne motoriek. At hij voor de vaccinatie regelmatig pindakaas, opeens werd dit dodelijk voor hem. Hetzelfde geldt voor eieren.

Vaccinaties worden gekweekt op eiwitten; dat kunnen ei-proteïnen zijn, maar ook cellen van dieren en zelfs menselijke embryo’s! Als adjuvant om de reactie te versterken, wordt vaak pindaolie gebruikt waarin hele pinda-eiwitten zitten.

Is onze kleinzoon de enige met dit soort problemen na vaccinatie? Helaas niet! Er wordt veel vaccinatieschade gemeld in de Verenigde Staten (VAERS), waar het aantonen hiervan net zo moeilijk gemaakt wordt als in Nederland. Toch is er in de VS sinds 1988 al meer dan 4 miljard dollar uitgekeerd als compensatie voor geleden schade aan de gezondheid of voor het overlijden van een geliefde.

Als niet-geïnformeerde, goedgelovige en gevaccineerde vaccineerders zijn wij op zoek gegaan naar resultaten van niet-farmagesponsord onderzoek en naar ervaringen van andere ouders. Die blijken er gelukkig genoeg te zijn, als je maar verder wilt zoeken dan het farmalobbynieuws dat in de prominente media verschijnt.

Wonder

Onze God heeft een ingenieus immuunsysteem geschapen, voor een prachtige leefomgeving gezorgd en een goede gebruiksaanwijzing meegegeven. Het is een wonder dat het vaak nog zo lang goed gaat, ondanks alle chemicaliën die de mens in het lichaam stopt en in onze leefomgeving uitstrooit.

De auteur is politicoloog en docent Social Science en schreef ”Het dal door de berg op” (Uitg. Gideon).